Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
Καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. (Ματθ. 2, 6)
«Και εσύ Βηθλεέμ, που ανήκεις στην περιοχήν της φυλής Ιούδα παρότι μικρή στον πληθυσμό αλλά καθόλου ελάχιστη σε φήμη μπροστά στις μεγάλες πόλεις της φυλής του Ιούδα. Διότι από σένα θα προέλθει ο ηγέτης που θα ποιμάνει τον λαό μου τον Ισραήλ». Αυτήν την προφητεία του Μιχαία (5, 1) λένε στον Ηρώδη οι γραμματείς και οι αρχιερείς όταν τους ζήτησε να μάθει το που θα γεννηθεί ο βασιλιάς.
Η μικρή και ασήμαντη Βηθλεέμ, γίνεται μεγάλη και ξακουστή. Το φτωχό σπήλαιο γίνεται παλάτι, ενώ άκακα ζώα και ταπεινοί ποιμένες παρίστανται στην ώρα τέλεσης του μυστηρίου της γεννήσεως. Ο Ιησούς από νήπιο προσφωνείται από τους Μάγους βασιλιάς. Ταπεινή η γέννηση του Θεανθρώπου. Η ώρα της πλήρωσης των προφητειών για την έλευση του Μεσσία τελέστηκε στο σκοτεινό σπήλαιο στη Βηθλεέμ που χρησιμοποιούνταν ως στάβλος. Το φως του αστέρος προμήνυε στους Μάγους το γεννηθέν Φως, τον Χριστό.
Η ασήμαντη τότε Βηθλεέμ με το σκοτεινό σπήλαιο, προτυπώνουν τη δική μας ψυχή. Που περιμένει να λάβει μέσα της το Φως του Χριστού. Αρκεί να έχει την ταπεινότητα και την καλοσύνη. Για να μπορέσει αναγεννηθεί και αφήνοντας το σκοτάδι, να ενωθεί με τη δόξα του Κυρίου. Ο φωτεινός αστέρας πάντα θα μας δείχνει το δρόμο και στο χέρι μας είναι να τον ακολουθήσουμε. Χωρίς τη δολιότητα του Ηρώδη, χωρίς τον φόβο του εγωισμού. Ακολουθώντας τον γεννηθέντα Θεάνθρωπο.
Καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν Ἰσραήλ. (Ματθ. 2, 6)
«Και εσύ Βηθλεέμ, που ανήκεις στην περιοχήν της φυλής Ιούδα παρότι μικρή στον πληθυσμό αλλά καθόλου ελάχιστη σε φήμη μπροστά στις μεγάλες πόλεις της φυλής του Ιούδα. Διότι από σένα θα προέλθει ο ηγέτης που θα ποιμάνει τον λαό μου τον Ισραήλ». Αυτήν την προφητεία του Μιχαία (5, 1) λένε στον Ηρώδη οι γραμματείς και οι αρχιερείς όταν τους ζήτησε να μάθει το που θα γεννηθεί ο βασιλιάς.
Η μικρή και ασήμαντη Βηθλεέμ, γίνεται μεγάλη και ξακουστή. Το φτωχό σπήλαιο γίνεται παλάτι, ενώ άκακα ζώα και ταπεινοί ποιμένες παρίστανται στην ώρα τέλεσης του μυστηρίου της γεννήσεως. Ο Ιησούς από νήπιο προσφωνείται από τους Μάγους βασιλιάς. Ταπεινή η γέννηση του Θεανθρώπου. Η ώρα της πλήρωσης των προφητειών για την έλευση του Μεσσία τελέστηκε στο σκοτεινό σπήλαιο στη Βηθλεέμ που χρησιμοποιούνταν ως στάβλος. Το φως του αστέρος προμήνυε στους Μάγους το γεννηθέν Φως, τον Χριστό.
Η ασήμαντη τότε Βηθλεέμ με το σκοτεινό σπήλαιο, προτυπώνουν τη δική μας ψυχή. Που περιμένει να λάβει μέσα της το Φως του Χριστού. Αρκεί να έχει την ταπεινότητα και την καλοσύνη. Για να μπορέσει αναγεννηθεί και αφήνοντας το σκοτάδι, να ενωθεί με τη δόξα του Κυρίου. Ο φωτεινός αστέρας πάντα θα μας δείχνει το δρόμο και στο χέρι μας είναι να τον ακολουθήσουμε. Χωρίς τη δολιότητα του Ηρώδη, χωρίς τον φόβο του εγωισμού. Ακολουθώντας τον γεννηθέντα Θεάνθρωπο.
