Δεν είναι λίγοι που ανάβουν νωρίς νωρίς, τα λαμπάκια στα μπαλκόνια για να δείξουν ότι έτσι εορτάζουν τις γιορτές που έρχονται. Για να συνάδουν με το καπιταλιστικό εορταστικό κλίμα. Υπάρχουν όμως και άλλοι που θα μείνουν στο σκοτάδι, βιώνοντας για τα καλά στο πετσί τους τον καπιταλισμό! Το παραπάνω απόκομμα από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ (9/12/11) λέει τα κάλαντα από την ανάποδη! Αύξηση των αυτοκτονιών στο πρώτο 5μηνο του 11, και κυρίως ότι αυτοκτονούν είτε το εξωτερικεύσουν είτε όχι!
Έχω δει ανθρώπους σε απόγνωση λόγῳ κρίσης. Έμαθα πως τα λόγια στήριξης ή οι αμερικανιές με αγκαλίτσες και χαμόγελα είναι πια περιττά. Είδα γνωστό μου να κάνει απόπειρα. Ευτυχώς τον έσωσαν και τώρα νοσηλεύεται. Γνωρίζω ότι θα έρθει κάποια στιγμή και η δική μου σειρά. Και άντε μετά να νιώσεις εορταστικό κλίμα με τα λαμπάκια! Χθες ένας φίλος μου είπε καθώς φεύγαμε από το νοσοκομείο:
- Κοίτα, βλέπεις τα αναμμένα λαμπάκια στα μπαλκόνια;
- Τα βλέπω ε, και;
- Τι ε, και; Αυτοί έχουν να σπαταλούν ρεύμα. Και μετά σου λένε πως δεν έχουν λεφτά!
- Μου δείχνεις τα μπαλκόνια με τα αναμμένα φωτάκια. Τα άλλα που δεν έχουν λαμπάκια τα βλέπεις; Αυτοί δεν σπαταλούν το ρεύμα. Και ποιός ξέρει τι προβλήματα έχουν άραγε...
Υψηλό το τίμημα. Αφού χρωστάμε τα περισσότερα, θα αυτοκτονούμε περισσότερο! Για να το πω τεχνοκρατικά. Τι μας νοιάζει; Το αν θα μείνουμε στο ευρώ ή στη δραχμή; Το αν θα πάρουμε την επόμενη δόση; Το αν θα είμαστε οι επόμενοι στην ουρά της αυτοχειρίας, το πήραμε χαμπάρι; Ή νομίζουμε πως θα είναι ατελείωτη αυτή η ουρά και δεν θα πάμε ποτέ στο γκισέ; Και μη πει κανείς με ευκολία πως ο θάνατος δεν είναι λύση, ας αισθανθεί πρώτα τη θηλιά από τα χρέη να του σφίγγει το λαιμό...
Έχω δει ανθρώπους σε απόγνωση λόγῳ κρίσης. Έμαθα πως τα λόγια στήριξης ή οι αμερικανιές με αγκαλίτσες και χαμόγελα είναι πια περιττά. Είδα γνωστό μου να κάνει απόπειρα. Ευτυχώς τον έσωσαν και τώρα νοσηλεύεται. Γνωρίζω ότι θα έρθει κάποια στιγμή και η δική μου σειρά. Και άντε μετά να νιώσεις εορταστικό κλίμα με τα λαμπάκια! Χθες ένας φίλος μου είπε καθώς φεύγαμε από το νοσοκομείο:
- Κοίτα, βλέπεις τα αναμμένα λαμπάκια στα μπαλκόνια;
- Τα βλέπω ε, και;
- Τι ε, και; Αυτοί έχουν να σπαταλούν ρεύμα. Και μετά σου λένε πως δεν έχουν λεφτά!
- Μου δείχνεις τα μπαλκόνια με τα αναμμένα φωτάκια. Τα άλλα που δεν έχουν λαμπάκια τα βλέπεις; Αυτοί δεν σπαταλούν το ρεύμα. Και ποιός ξέρει τι προβλήματα έχουν άραγε...
Υψηλό το τίμημα. Αφού χρωστάμε τα περισσότερα, θα αυτοκτονούμε περισσότερο! Για να το πω τεχνοκρατικά. Τι μας νοιάζει; Το αν θα μείνουμε στο ευρώ ή στη δραχμή; Το αν θα πάρουμε την επόμενη δόση; Το αν θα είμαστε οι επόμενοι στην ουρά της αυτοχειρίας, το πήραμε χαμπάρι; Ή νομίζουμε πως θα είναι ατελείωτη αυτή η ουρά και δεν θα πάμε ποτέ στο γκισέ; Και μη πει κανείς με ευκολία πως ο θάνατος δεν είναι λύση, ας αισθανθεί πρώτα τη θηλιά από τα χρέη να του σφίγγει το λαιμό...
