Παραμονή Χριστουγέννων κι ακόμα (για πόσο άραγε;) το έθιμο των καλάντων επιβιώνει. Μέσα σε έναν κατακλυσμό από ξενόφερτες χαζομελωδίες, τα κάλαντα, παλεύουν να ακουστούν για να δώσουν το δικό τους χρώμα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Κάλαντα ελληνικά, από αιώνες τώρα, μεταφέρονται στην καρδιά μας από τα στόματα των παιδιών. Με στίχους που μιλούν για τον Χριστό και όχι για ελαφάκια και έλατα με χιόνια! Με άγιο Βασίλειο από την Καισαρεία και όχι Σάντα Κλάους από τη Λαπωνία!
Αν σας χτυπήσουν το κουδούνι, και ακούσετε το «να τα πούμε» μην διστάσετε να ανοίξετε στα παιδιά. Το έθιμο ολοένα και σβήνει, σημάδι παρακμής του ελληνικού πολιτισμού μας. Αφήστε να ακουστούν τα καμπανέλια κι ας μην ξέρουν όλα τα λόγια τα παιδιά. Ας θυμηθούμε τους δικούς μας ήχους!
Χριστοῦ τή θεία γέννηση, νά πῶ στ' ἀρχοντικό σας...
Αν σας χτυπήσουν το κουδούνι, και ακούσετε το «να τα πούμε» μην διστάσετε να ανοίξετε στα παιδιά. Το έθιμο ολοένα και σβήνει, σημάδι παρακμής του ελληνικού πολιτισμού μας. Αφήστε να ακουστούν τα καμπανέλια κι ας μην ξέρουν όλα τα λόγια τα παιδιά. Ας θυμηθούμε τους δικούς μας ήχους!
Χριστοῦ τή θεία γέννηση, νά πῶ στ' ἀρχοντικό σας...
