ΠΟΙΟ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ;

οὐδέ τί μοι περίκειται, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ αἰεὶ ἐμὴν ψυχὴν παραβαλλόμενος πολεμίζειν.
ὡς δ᾽ ὄρνις ἀπτῆσι νεοσσοῖσι προφέρῃσι
μάστακ᾽ ἐπεί κε λάβῃσι, κακῶς δ᾽ ἄρα οἱ πέλει αὐτῇ,
ὣς καὶ ἐγὼ πολλὰς μὲν ἀΰπνους νύκτας ἴαυον,ἤματα δ᾽ αἱματόεντα διέπρησσον πολεμίζων ἀνδράσι μαρνάμενος ὀάρων ἕνεκα σφετεράων.
(Ιλιάδα Ι, 321 - 327)

(Τι κέρδος τάχα μου 'μεινε με όσα έχω τραβήξει
τη ζωή μου σε κίνδυνο να βάζω πολεμώντας;
Όπως στ' αφτέρουγα πουλιά φέρνει τροφή η κλωσσομάνα
όταν τη βρει όμως έπειτα ψοφά αυτή απ' την πείνα,
έτσι κι' εγώ νύχτες πολλές άγρυπνος τις περνούσα,
μέρες αιματοστάλαχτες πέρασα πολεμώντας
και με στρατούς χτυπιόμουνα για τα δικά τους τέρια.)

Το παράπονο του λέει ο Αχιλλέας στον Οδυσσέα, που βλέπει πως δεν του ανταποδόθηκαν τα όσα πρόσφερε στον πόλεμο βάζοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Έδινε τα πάντα χωρίς να κοιτάζει το συμφέρον του, όπως η κλωσσομάνα που όταν βρει τροφή τη δίνει στους νεοσσούς της και προτιμά να πεθαίνει της πείνας. Κάπως έτσι δεν θα ήταν και το παράπονο της Ελλάδας προς τους «εταίρους» της στην Ευρώπη; Που τώρα κρέμεται στις ορέξεις μιας Γερμανίας που ακόμα της χρωστά της πολεμικές αποζημιώσεις του Β' παγκοσμίου πολέμου...

Μεθαύριο γιορτάζουμε την επέτειο του «ΟΧΙ» το 1940. Σ' αυτούς τότε είπαμε ένα «ΟΧΙ» αλλά μετά τον πόλεμο τους είπαμε πολλά «ΝΑΙ»... Μας ξεγέλασαν και μας ζητούν ξανά την υποδούλωση! Και σαν τον Αχιλλέα αναρωτιέμαι, εντέλει ποιό το όφελος; Η Ελλάδα έκανε υπερήφανους τους Συμμάχους το 1940, αλλά οι Σύμμαχοι βοήθησαν τον εχθρό τους, τη Γερμανία, να γιγαντώσει και να αναπτυχθεί. Ενώ εμάς μας έβαλαν σε εμφύλιο πόλεμο και υπανάπτυξη! Σ' αυτούς θα πούμε «ΟΧΙ» ή θα κάτσουμε σαν τον Αχιλλέα να περνάμε αιματοστάλαχτες μέρες για να κερδίζουν οι «εταίροι» μας;