ΕΚΩΝ, ΕΚΩΝ ΗΜΑΡΤΟΝ!

ἐλαφρὸν ὅστις πημάτων ἔξω πόδα
ἔχει παραινεῖν νουθετεῖν τε τὸν κακῶς
πράσσοντ᾽· ἐγὼ δὲ ταῦθ᾽ ἅπαντ᾽ ἠπιστάμην.
ἑκὼν ἑκὼν ἥμαρτον, οὐκ ἀρνήσομαι· (265-268)
...
πίθεσθέ μοι πίθεσθε, συμπονήσατε
τῷ νῦν μογοῦντι. ταὐτά τοι πλανωμένη
πρὸς ἄλλοτ᾽ ἄλλον πημονὴ προσιζάνει. (276-278)
(Αισχύλου, Προμηθεύς Δεσμώτης Α' Επεισόδιο)

(Εύκολο είναι για κείνον που 'χει όξω το πόδι
απ' τα δεινά, να δίνει συμβουλές κι ορμήνειες
στο δυστυχή· μα εγώ τα γνώριζα όλα τούτα·
Ήθελα κι έφταιξα - ήθελα! και δεν τ' αρνούμαι·
...
Μη μου αρνηθείτε ότι ζητώ κι ελεείστε
έναν που πάσχει· η συμφορά όμοια γυρνώντας
πότε στον ένα κάθεται, πότε στον άλλο.)

«Ήθελα και έφταιξα» λέει ο Προμηθέας. Ήξερε τις συνέπειες της πράξης του, να βοηθήσει τους ανθρώπους. Και είναι εύκολο να δίνει συμβουλές όποιος δεν μετέχει στα προβλήματα και τις δυσκολίες. Εν αντιθέσει με μας που είτε δεν θέλαμε να ξέρουμε, είτε από υπερβολική αφέλεια παραμυθιαζόμασταν, είτε λόγῳ πελατειακής σχέσης ανεχόμασταν! Εκείνος μπήκε στα δεινά εν γνώσει του. Εμείς όχι... Και μετά οι απέξω δίνουν συμβουλές με μεγάλη ευκολία. Πριν όμως... σιωπούσαν!

«Ελεείστε τον πάσχοντα». Αυτό λέμε κι εμείς, όπως ο Προμηθέας, στους δανειστές μας. Όμως, άντε να βρεις αισθήματα σε τραπεζίτες και τοκογλύφους... Μόνο που ο Αισχύλος μας θυμίζει πως η συμφορά μπορεί να χτυπήσει πότε τον έναν πότε τον άλλο. Τουλάχιστον να το έχουμε εμείς κατά νου. Γιατί τα μέτρα μόνο τους λίγους πλούσιους δεν θα αγγίξουν στο τέλος...