Στα πανό συνήθως γράφονται συνθήματα, προτροπές, διεκδικήσεις. Δυναμικά τσιτάτα με βερμπαλιστική διατύπωση πολλές φορές, ενισχύουν και προβάλουν τη φωνή των διαδηλωτών. Το δικό μου πανώ δεν έχει τέτοια συνθήματα. Δεν γράφει τις διεκδικήσεις μου, αλλά την πραγματικότητα. Με μόλις έξι λέξεις...Το δικό μου πανό δεν θα συνοδέψει καμιά πορεία, κανείς δεν θα το δει και δεν θα το δείξει κανένα κανάλι. Θα το βάλω στο σπίτι μου. Όσο αυτό θα είναι δικό μου, γιατί κάποια στιγμή από τους φόρους, θα πρέπει να το πουλήσω. Ίσως να δείχνει μια παθητική αντίδραση... Αλλά δεν είναι. Δεν λαϊκίζω με βαρύγδουπο σύνθημα, απλά λέω κάτι που οι πολιτικάντηδες αρνούνται να γνωρίζουν, ή αδιαφορούν εντελώς. Και αυτό, θα οδηγήσει σε μια ατομική επανίδρυση όχι του κράτους, αλλά των θεσμών του. Όπως η δικαιοσύνη... Με πρόεδρο την ένδεια, εισαγγελέα την απελπισία και ένορκους τους απάνθρωπους φόρους που πνίγουν, η ετυμηγορία εναντίον των πολιτικών είναι αυτονόητη. Κρίμα που δεν υπάρχει αυστηρότερη ποινή από την κρεμάλα...Το κακό για τους πολιτικούς είναι πως δεν είμαι ο μόνος με τέτοιο πανό... παρότι θα ήθελαν το δικό μου πανό να ήταν λευκό χωρίς λέξεις, λευκή σημαία συνθηκολόγησης.
