Θα ακούσουμε στον Όρθρο, το εξής κάθισμα σε ήχο δ':
Ἰορδάνη ποταμέ, τὶ ἐθαμβήθης θεωρῶν; Τὸν ἀθεώρητον γυμνόν, εἶδον καὶ ἔφριξα φησί· καὶ πῶς γὰρ τοῦτον οὐκ ἔμελλον φρῖξαι καὶ δῦναι; οἱ Ἄγγελοι αὐτόν, ὁρῶντες ἔφριξαν· ἐξέστη οὐρανός, καὶ γῆ ἐτρόμαξε· καὶ συνεστάλη θάλασσα καὶ πάντα, τὰ ὁρατὰ καὶ ἀόρατα. Χριστὸς ἐφάνη, ἐν Ἰορδάνῃ, ἁγιάσαι τὰ ὕδατα.
Ρωτά ο ιερός υμνογράφος τον ποταμό Ιορδάνη, «Τι είδες και σε θάμπωσε;». Και προσωποποιημένη (από τον υμνογράφο) η φύση διά του Ιορδάνη, απαντά: «Είδα αυτόν που είναι αθεώρητος, που η θεότητά Του είναι αθεώρητη από τα ανθρώπινα μάτια, και έφριξα αφού δεν θα μπορούσα να τον βρέξω και να βυθιστεί σε μένα!» Και οι Άγγελοι που τον είδαν ταράχτηκαν. Το ίδιο και ο ουρανός και η γη. Η θάλασσα μαζεύτηκε και ηρέμησε, όπως όλος ο ορατός και ο άυλος κόσμος! Φάνηκε ο Χριστός, που στον Ιορδάνη αγιάζει τα ύδατα. Και πλέον το βάπτισμα από την πιστοποίηση της μετάνοιας, συμβάλει στην αναγέννηση και ανακαίνιση του ανθρώπου.
