Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. (Ματθ. 1, 1)
Αυτή είναι η γενεαλογία του Ιησού Χριστού, απογόνου του Δαβίδ και απογόνου του Αβραάμ.
Γράφοντας ο Ματθαίος κυρίως για το Ιουδαϊκό ακροατήριο, ξεκινά το με τη γενεαλογία του Χριστού από την πλευρά του Ιωσήφ, παρότι δεν ήταν κατά σάρκα πατέρας του αλλά από υιοθεσία. Ξεκινά με μια φράση (Βίβλος γενέσεως) που μας θυμίζει τη Γένεση της Παλ. Διαθήκης (βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, Γεν. 2,4) υπαινίσσοντας ότι με τον Χριστό αρχίζει μια νέα δημιουργία και ότι δεν πρόκειται απλώς για βιολογική καταγωγή, αλλά για σωτηριολογική αρχή. Αναφέρεται στον Ιησού με την ιδιότητά του «Χριστός» για να μας δείξει εξ αρχής ότι ο Ιησούς είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας και όχι δάσκαλος ή προφήτης. Γιατί αναφέρει πρώτα ότι είναι απόγονος του Δαβίδ και όχι του Αβραάμ που προηγείται χρονικά; Κατ' αρχάς ως απόγονος του Δαβίδ, ο Ιησούς είναι νόμιμος βασιλιάς του Ισραήλ αφενός και αφετέρου εκπληρώνει την υπόσχεση του Θεού στον Δαβίδ (Β' Βασ. 7, 16). Ως απόγονος του Αβραάμ εκπληρώνει την υπόσχεση ότι «ἐν σοὶ εὐλογηθήσονται πάντα τὰ ἔθνη» (Γεν. 18, 18) εντασσόμενος πλήρως στην ιστορία του Ισραήλ φέρνοντας ταυτόχρονα παγκόσμια ευλογία, όχι μόνο εθνική. Ο Ματθαίος θέλει να τονίσει πρώτα τη βασιλική-μεσσιανική ιδιότητα και έπειτα τη διαθηκική-πατριαρχική καταγωγή.
