Όταν μπαίνει βροχερός ο Δεκέμβρης, φέρνει μαζί του μια μελαγχολική διάθεση που σου χαλάει την επίπλαστη «χριστουγεννιάτικη» ατμόσφαιρα που βλέπεις λόγῳ των στολισμών δεξιά και αριστερά. Ο νους, εκτός εμού και άλλων, ψάχνει στα πνευματικά μονοπάτια κάποια διέξοδο, για να ξεφύγει λίγο από τη ρουτίνα. Άμα το καταφέρει βέβαια... Το παρακάτω ποίημα της Κωνσταντίνας Γεωργαντοπούλου, από τη συλλογή «Απροσποίητα» (εκδ. Βακχικόν, 2017), λιγάκι με τράβηξε από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αφήνοντας τη διάθεσή μου να αιωρείται ανάμεσα στο εδώ και το «ταξίδι» που ίσως ξεκινήσω κάποια στιγμή εάν και εφόσον...!
