Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει; (Ιω. 9, 19)
Και τους ρώτησαν λέγοντας: «Αυτός είναι ο γιος σας, που εσείς λέτε ότι γεννήθηκε τυφλός; Πώς λοιπόν βλέπει τώρα;»
Οι Φαρισαίοι, αρνούμενοι το θαύμα του εκ γενετής τυφλού από τον Ιησού, κάλεσαν τους γονείς του για να μάθουν για τον τυφλό γιο τους. Ωστόσο, περισσότερο με ανάκριση δείχνει η αντιμετώπισή που τους έδειξαν, παρά με προσπάθεια να μάθουν την αλήθεια. Προηγουμένως είχαν αποταθεί στον ίδιο το θεραπευθέντα αλλά δεν κατάφεραν να βρουν κάτι που να αντίκειται στο θαύμα. Ρωτούν τους γονείς του, με προφανή την άσκηση πίεσης, τρία πράγματα: α. Είναι ο θεραπευθείς όντως παιδί σας; Τους αρκούσε έστω και μια αμυδρά αμφιβολία, πως τάχα έμοιαζε με το γιο τους για να πουν πως ο θεραπευθείς δεν ήταν τυφλός. Μα αν δεν ήταν γιος τους δεν θα κάθονταν να τους κάνουν ερωτήσεις! Συνεπώς ήταν. β. Είστε σίγουροι ότι γεννήθηκε τυφλός, ή απλά εσείς το λέτε πως γεννήθηκε έτσι; Εδώ φαίνεται η ψυχολογική πίεση που ακούν οι Φαρισαίοι. Έμμεσα τους αποκαλούν ψεύτες για την αναπηρία του γιου τους. Και για ποιο λόγο να πουν ψέματα ότι τάχα το παιδί τους γεννήθηκε τυφλό; Αλλά και να ήταν ψέμα, δεν θα το καταλάβαινε κανείς ότι ο γιος τους βλέπει; Τόσο καλά έκρυβε το μυστικό του; γ. Πως τώρα βλέπει; Περίμεναν να ακούσουν κάτι διαφορετικό απ' ότι τους είπε ο γιος τους. Έψαχναν οι Φαρισαίοι απεγνωσμένα μια αμφιβολία των γονιών για να στηρίξουν την άρνησή τους στο θαύμα. Προσπάθησαν να εκμαιεύσουν κάποια υπερβολή των γονιών για την πάθηση του γιου τους. Ρωτούν, όπως οι άθεοι, πως γίνεται να βλέπει ο εκ γενετής τυφλός, αυτοί που υποτίθεται ότι δέχονται τα εκ Θεού θαύματα. Αυτή η καχυποψία και η άρνηση παραπέμπει στην πνευματική τους τύφλωση. Δεν τους ήταν εύκολο να δεχτούν κάτι που έγινε με υπερφυσικό τρόπο, αλλά αντί να μιλήσουν με τον ίδιο τον Ιησού για το θαύμα, έψαχναν την οποιαδήποτε λεπτομέρεια που θα ικανοποιούσε τη σκοτισμένη τους εγωπάθεια.
