Συνήθως μετά το Πάσχα, σκεφτόμαστε το καλοκαίρι. Ποτέ το ενδιάμεσο αυτών των δύο. Το μυαλό ταξιδεύει μονίμως στο καθισιό και την χαλάρωση. Τίποτα πιο ανθρώπινο, τίποτα πιο πνευματικό. Ακολουθούμε τυφλά μια οριζόντια παράμετρο χωρίς καμία παρέκκλιση. Πιο βαρετοί δεν μπορούμε να γίνουμε! Το παρακάτω ποίημα του Κώστα Καρούσου «Στις παραμέτρους των οριζόντων» ξεφεύγει από την τετριμμένη και πεζή νοοτροπία που αναζητά τις αργίες, και ψάχνει τις μαρτυρίες των ερώτων στο πυρίμαχο φέγγος της γης. Σε ταξιδεύει σε μονοπάτια πιο προσωπικά και ιδιαίτερα.
