Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς. (Ιω. 17, 13)
Τώρα όμως εγώ έρχομαι σ’ εσένα, και τα λέω αυτά όσο είμαι ακόμα στον κόσμο, ώστε να έχουν τη δική μου τη χαρά μέσα τους σ’ όλη την πληρότητά της.
Ο Ιησούς προσευχόμενος, πριν το σταυρικό πάθος, δεν απευθύνεται κατά μόνας στον Πατέρα αλλά μιλά ανοιχτά ώστε να τον ακούν οι μαθητές του. Έρχομαι προς εσένα, του λέει, δηλώνοντας την πρόθεσή του να επιστρέψει μέσῳ του θανάτου, της ανάστασης και της ανάληψης. Το ότι μιλά ἐν τῷ κόσμῳ, εν προκειμένῳ τους μαθητές του, σημαίνει ότι δεν έχει εκπληρώσει ακόμα την επίγεια αποστολή του. Πρόθεσή του είναι να αποκτήσουν τη δική του χαρά, την πεπληρωμένη, που είναι δηλαδή πλήρης χαρά. Ο Ιησούς δεν ήρθε για να μείνει μόνιμα στη γη, η ενανθρώπησή του έγινε για ορισμένο χρόνο και για να τελεστεί συγκεκριμένο έργο. Αυτό που θέλει, είναι να μεταδώσει τη δική του χαρά. Αυτή η χαρά διαφέρει από τη δική μας την ανθρώπινη. Δεν είναι συναισθηματική, ούτε προσωρινή ευφορία. Δεν πηγάζει από την απόκτηση αγαθών ή από ευτυχείς συγκυρίες. Και κυρίως, ούτε παροδική είναι, ούτε εναλλάσσεται με τη λύπη. Η χαρά του Κυρίου είναι πνευματική και πηγάζει από την ένωση με τον Πατέρα, από την επίγνωση της θείας αποστολής και από την υπακοή στο θέλημά του. Δεν εξαρτάται από εξωτερικές συνθήκες και είναι ανεξάρτητη από την θλίψη και τον πόνο. Είναι πλήρης διότι είναι απόρροια της αλήθειας, της ενότητας και της αγάπης που έφερε ο Χριστός. Ο Κύριος θέλησε για τους μαθητές του, να ζήσουν μέσα στον κόσμο αλλά να μετέχουν αυτής της θείας χαράς.
