ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. (Ιω. 9, 3)
Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του, αλλά γεννήθηκε έτσι, για να φανερωθούν τα έργα του Θεού σ’ αυτόν.
Ο εκ γενετής τυφλός δεν τιμωρήθηκε από δικές του αμαρτίες ή των γονέων του. Δεν «προκάλεσε» την αναπηρία του. Αλλά ούτε η αναπηρία του ήταν ικανή να σταθεί εμπόδιο στη σωτηρία του. Δεν έδειχνε μίσος σε κανέναν για το πρόβλημά του. Δεν τα έβαζε με το Θεό, όπως κάνουμε τόσο εύκολα σε κάθε δυσκολία μας παρουσιαστεί. Υπέμενε αδιαμαρτύρητα με υπομονή τον πόνο και τη θλίψη της αρρώστιας του. Όπως ο Ιησούς υπέμεινε αδιαμαρτύρητα τον πόνο τα βασανιστήρια και τον εκούσιο θάνατο.
Αυτή η υποδειγματική στάση του εκ γενετή τυφλού, οδηγεί στη φανέρωση των έργων του Θεού. Με τέτοια διαγωγή ο άνθρωπος γίνεται συνεργάτης στο έργο του Θεού που είναι η σωτηρία του ανθρώπου. Οι θλίψεις και οι οδύνες δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της αμαρτίας αλλά διά της ταπεινότητας γίνονται και ο δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο και πάλι στην κοινωνία με το Θεό.
