Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. (Μαρκ. 15, 47)
Η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν πού τον έβαλαν.
Ο Νικόδημος απ' την Αριμαθαία, κατέβασε το σώμα του Ιησού από το σταυρό, το τύλιξε με καθαρό καινούργιο σεντόνι, και το έβαλε στο μνήμα σφραγίζοντάς το με ένα βαρύ λίθο (προφανώς όχι μόνος του αλλά μαζί με κάποιους υπηρέτες του). Την όλη διαδικασία την παρακολουθούσαν η Μαρία η Μαγδαληνή και η Μαρία, η μητέρα του Ιωσή, που εδώ την αναφέρει περιληπτικά, ενώ στο στχ. 40 μας λέει ότι είναι και μητέρα του Ιακώβου του μικρού. Οι δύο γυναίκες απλά παρακολουθούσαν χωρίς να συμμετέχουν. Πιθανότατα να μην ήταν καν στην ακολουθία του Νικοδήμου. Γιατί όμως ενώ ήταν πιστές, δεν έκαναν τίποτα για το νεκρό (ως προς την ανθρώπινη φύση) Κύριο; Ήταν τόσο φοβισμένες που δεν το τόλμησαν; Ή δεν θέλησαν να φανερωθούν; Κατ' αρχάς, εκεί βρισκόταν ο Νικόδημος με τους συν αυτῷ, άρα δεν θα τις πείραζε κανείς. Επίσης, εν αντιθέσει με τους κρυμμένους από φόβο μαθητές, αυτές βρισκόντουσαν κοντά στον Κύριο στις τελευταίες του στιγμές πριν το θάνατο. Οπότε λοιπόν δεν τους πτόησε τίποτε, παρά κοινωνικοί περιορισμοί. Τότε, στην ετοιμασία και την ταφή των νεκρών, συμμετείχαν γυναίκες μόνο αν ήταν μέλη της οικογένειας. Επιπλέον, λόγῳ της αργίας του Σαββάτου δεν ανέλαβαν κάποια δραστηριότητα διότι αυτήν θα την έκαναν την επόμενη μέρα, πηγαίνοντας να αλείψουν με αρώματα το νεκρό. Συνεπώς εδώ τονίζεται περισσότερο η παρατήρηση παρά η απουσία δράσης. Προείχε η καταγραφή του μνήματος του Ιησού, κάτι που είναι ένδειξη πρόθεσης για να επανέλθουν. Και βέβαια, γίνονται μάρτυρες της ταφής του σώματος, πράγμα το οποίο θα προετοιμάσει την αποδοχή από μέρους τους την Ανάσταση.
