Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἀλλ᾿ ἐνδύσασθε τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας. (Ρωμ. 13, 14)
αλλά να ντυθείτε τον Kύριο Iησού Xριστό, και να μη φροντίζετε για τη σάρκα, στο να εκτελείτε τις επιθυμίες της.
Δεν αρκεί να πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, αλλά να τον ενδυόμαστε, μας προτρέπει ο απ. Παύλος. Ναι, αφού πετάξουμε από πάνω μας το ένδυμα της αμαρτίας, οφείλουμε να καλύψουμε τον εαυτό μας (ψυχῇ τε σώματι). Το να πάψουμε να πράττουμε το κακό, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως πράττουμε το καλό. Το αν σταματήσουμε να ακολουθούμε τον αμαρτωλό δρόμο δεν σημαίνει ότι βαδίζουμε στην οδό της σωτηρίας. Οφείλουμε να ντυθούμε με τον Κύριο, ο οποίος είναι ένδυμα το οποίο μας ζεσταίνει, μας καλλωπίζει και μας προστατεύει. Και πως ντυνόμαστε με τον Κύριο; Πρώτον, πράττοντας αυτά που μας δίδαξε. Όχι βέβαια τυπολατρικά, όπως εφάρμοζαν οι εβραίοι το νόμο. Η αγάπη και η δικαιοσύνη Του βρίσκονται στο πνεύμα και όχι στο γράμμα. Δεύτερον, προσευχόμενοι. Τακτική επικοινωνία με τον Κύριο και όχι μόνο όταν έχουμε σοβαρά προβλήματα. Τρίτον, λήψη της θείας χάριτος μέσῳ των μυστηρίων της Εκκλησίας (κυρίως της θείας μετάληψης και της εξομολόγησης). Και τέταρτον, ασκώντας εαυτόν για να μην είναι επιρρεπής στην αμαρτία. Ειδικώς στα σαρκικά πάθη. Οι επιθυμίες της σάρκας, δεν ταυτίζονται με τις ανάγκες της σάρκας. Άλλο η τροφή για την επιβίωση και άλλο η βουλιμία. Άλλο η επιθυμία της αναπαραγωγής και άλλο η στιγμιαία απόλαυση (εκτός γάμου)... Άλλο η ξεκούραση και άλλο η οκνηρία... Οι επιθυμίες της σάρκας, όπως τις λέει ο απ. Παύλος, στην ουσία είναι επιθυμίες της ατημέλητης και ασθενούς βούλησἠς μας. Η έλλειψη άσκησης (πνευματικής) οδηγεί σε επικίνδυνο τέλμα.
