Διανύοντας τις τελευταίες μέρες της αποκριάς, είπα να βάλω ένα... ανάλαφρο ποίημα, όπως το βρήκα στο ημερολόγιο με τα ποιήματα. Και μόνο που βλέπεις ότι το έχει γράψει ο Γεώργιος Σουρής, τότε αμέσως το μυαλό σου το κατατάσσει στα σατυρικά ποιήματα, στα οποία ο εν λόγῳ ποιητής είχε μεγάλη έφεση. Εντούτοις με μια δεύτερη ματιά, λέει κάτι, όχι όμως σατυρικό. Πως άμα συντροφεύεις κάποιον που έχει ένα μόνιμο κόλλημα με κάτι ή κάποιον, πιθανότατα αντί να τον βοηθήσεις να αφήσει πίσω του την εμμονή του, αυτός να σου μεταδώσει το δικό του κόλλημα! Δυστυχώς σε τέτοια άτομα, χρειάζεται μια απόσταση ασφαλείας...
