Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; (Α' Κορ. 9, 1)
Δεν είμαι απόστολος; Δεν είμαι ελεύθερος; Δεν είδα τον Iησού Xριστό τον Kύριό μας; Δεν είστε εσείς το έργο μου ἐν Kυρίῳ;
Απολογούμενος ο απ. Παύλος, θέτει ερωτήματα-επιχειρήματα για το ποιός είναι και τι κάνει στην Εκκλησία. Όπως λέει και παρακάτω (στχ. 9, 3) απολογείται σε όσους καχύποπτα τον αμφισβητούν και τον ανακρίνουν για να μάθουν αν είναι απόστολος. Η αμφισβήτηση βεβαίως δεν είναι κακή, αλλά πρέπει να εκφράζεται όταν δεν παράγεται έργο ή όταν γίνεται αντιληπτό κάτι κακό. Και κυρίως χωρίς εμπάθεια. Εδώ ο απ. Παύλος δεν επιβάλλει εαυτόν στους υπόλοιπους αλλά απευθύνεται με πειθώ απολογούμενος, χωρίς να επιτίθεται προσωπικώς σ' όσους τον διαβάλουν. Θεωρούν ότι δεν είναι ελεύθερος και υπόκεινται στον περιορισμό των ιουδαϊκών συνηθειών; Νομίζουν ότι δεν είναι απόστολος; Εν προκειμένῳ, τους αναφέρει την επαφή του με τον Ιησού Χριστό, ο οποίος του έδωσε το αποστολικό αξίωμα (το συγκεκριμένο αξίωμα μόνο από τον Κύριο έχει δοθεί). Και αν για αυτά αμφιβάλουν, ας δουν το έργο του, το οποίο είναι τα ίδια τα μέλη της Εκκλησίας της Κορίνθου. Δηλαδή, το ότι τους μετάδωσε το ευαγγέλιο, τους έκανε χριστιανούς και ότι οργάνωσε την εκεί τοπική εκκλησία. Και με επιστολές συνέδραμε στην επίλυση προβλημάτων που προέκυπταν. Αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για το ότι κατέχει το αξίωμα του από τον Κύριο. Διότι δίχως τη συνδρομή Του, δεν θα τα κατάφερνε μόνος του ο Παύλος. Χωρίς τη θεία χάρη Του, η Εκκλησία δεν θα επιβίωνε από τον ανθρώπινο εγωισμό και τα πάθη. Συνεπώς, αφού οι χριστιανοί της Κορίνθου γνωρίζουν το έργο του, οφείλουν να μην αφήνουν τους αμφισβητίες να φυτρώνουν αναμεταξύ τους σαν τα ζιζάνια. Το ἐν Κυρίῳ έργο (το έργο που γίνεται για τον Κύριο και έχοντας βάση Εκείνον) του Παύλου είναι ορατό και δεν χωράει καμία διαφωνία, καμία αντίρρηση και καμία αμφιβολία.
