Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ. (Α' Κορ. 6, 20)
Έχετε ἀγορασθεί αντὶ τιμήματος. Δοξάσατε λοιπὸν το Θεό διὰ του σώματός σας καὶ διὰ τοῦ πνεύματός σας, τὰ οποία ανήκουν στὸ Θεό.
Σε ποιόν ανήκουμε; Στον εαυτό μας, θα απαντούσαμε εύκολα και αφελώς. Λάθος. Ανήκουμε σ' αυτόν που μας ορίζει και υπακούμε. Δηλαδή στο διάβολο εάν είμαστε έρμαια των παθών μας! Αν αντί να ζούμε κατά φύση ζούμε κατά πάθος. Αν ονομάζουμε οτιδήποτε διεστραμμένο που κάνουμε με το σώμα μας φυσιολογικό. Κι όμως, ο απ. Παύλος λέει το αντίθετο. Τουλάχιστον για τους χριστιανούς (τους ενεργούς και όχι τους κατ' όνομα). Ότι αγοραστήκαμε από τον παλιό αφέντη μας (το διάβολο) και ανήκουμε στο νέο μας αφέντη, ο οποίος μας χαρίζει την ελευθερία μας. Ο Χριστός μας αγόρασε πληρώνοντας με ακριβό νόμισμα: το αίμα του, κατά το σταυρικό πάθος. Αφού λοιπόν μας απελευθέρωσε από την αμαρτία, τι πρέπει να του κάνουμε ως ελάχιστη ανταπόδοση; Να τον ευχαριστήσουμε. Να του αποδώσουμε τη δόξα που του αρμόζει. Διά του σώματος μας και διά του πνεύματος μας. Όχι βέβαια μόνο με τα λόγια. Ο Κύριος πιο πολύ μετράει τα έργα. Και αφού θα τον ευχαριστήσουμε ψυχῇ τε και σώματι, οφείλουμε να κρατάμε και τα δύο καθαρά. Μακριά από κακούς λογισμούς, μακριά από τον εγωισμό, μακριά από την κακία για την ψυχή, μακριά από τις καταχρήσεις όπως η πορνεία και η λαιμαργία για το σώμα. Εφόσον ανήκουμε στο Θεό, ας συμπεριφερθούμε στον εαυτό μας όπως μας έπλασε ο Θεός. Αντί να τον αλλοιώνουμε και να τον ευτελίζουμε, να τον κρατάμε καθαρό και να τον οικοδομούμε με βάση τη διδασκαλία του Κυρίου.
