Θα ακούσουμε σήμερα σε ήχο δ' το παρακάτω τροπάριο της στ' ωδής:
Χαρᾶς αἰτία χαρίτωσον, ἡμῶν τὸν λογισμὸν τοῦ κραυγάζειν σοι· Χαῖρε ἡ ἄφλεκτος βάτος, νεφέλη ὁλόφωτε, ἡ τοὺς πιστοὺς ἀπαύστως, ἐπισκιάζουσα.
Εσύ που είσαι αιτία χαράς, γέμισε με χαρά το λογισμό μας για να σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε άφλεκτη βάτος και ολόφωτη νεφέλη που αδιάκοπα επισκιάζει τους πιστούς.
Αιτία χαράς η Παναγία, γιατί γέννησε τη χαρά. Δι' αυτής η πηγή της χαράς, ο Υιός του Θεού, ήρθε να φέρει και πάλι τη χαρά στους ανθρώπους που παρασύρθηκαν στη λύπη και τη δυστυχία που τους οδηγεί η αμαρτία. Ο λογισμός μας πλέον (πρέπει να) οδηγείται εκεί που η αμαρτία νικιέται και χάνεται η πίκρα της. Ο ιερός υμνογράφος παρομοιάζει την Παναγία με την άφλεκτη βάτο που είδε ο Μωυσής στο όρος Χωρήβ (Εξ. 3, 2). Όπως η βάτος δεν καιγόταν παρότι ήταν γεμάτη φλόγες, έτσι και η Παναγία διατήρησε την ακεραιότητα της φύσης της από την χάρη του Θεού ώστε να παραμείνει παρθένος μετά τη γέννηση του Χριστού. Παρομοιάζει επίσης την Παναγία με τη νεφέλη που οδηγούσε τους Εβραίους στην έρημο στην πορεία τους προς τη γη της επαγγελίας (Εξ. 13, 21-22) και δεν τους εγκατέλειψε ποτέ. Εδώ, την λέει «ολόφωτη» διότι επισκιάζει τους πιστούς στην πορεία τους προς την ουράνια βασιλεία, την άνω Ιερουσαλήμ.
Χαρᾶς αἰτία χαρίτωσον, ἡμῶν τὸν λογισμὸν τοῦ κραυγάζειν σοι· Χαῖρε ἡ ἄφλεκτος βάτος, νεφέλη ὁλόφωτε, ἡ τοὺς πιστοὺς ἀπαύστως, ἐπισκιάζουσα.
Εσύ που είσαι αιτία χαράς, γέμισε με χαρά το λογισμό μας για να σου φωνάζουμε δυνατά, χαίρε άφλεκτη βάτος και ολόφωτη νεφέλη που αδιάκοπα επισκιάζει τους πιστούς.
Αιτία χαράς η Παναγία, γιατί γέννησε τη χαρά. Δι' αυτής η πηγή της χαράς, ο Υιός του Θεού, ήρθε να φέρει και πάλι τη χαρά στους ανθρώπους που παρασύρθηκαν στη λύπη και τη δυστυχία που τους οδηγεί η αμαρτία. Ο λογισμός μας πλέον (πρέπει να) οδηγείται εκεί που η αμαρτία νικιέται και χάνεται η πίκρα της. Ο ιερός υμνογράφος παρομοιάζει την Παναγία με την άφλεκτη βάτο που είδε ο Μωυσής στο όρος Χωρήβ (Εξ. 3, 2). Όπως η βάτος δεν καιγόταν παρότι ήταν γεμάτη φλόγες, έτσι και η Παναγία διατήρησε την ακεραιότητα της φύσης της από την χάρη του Θεού ώστε να παραμείνει παρθένος μετά τη γέννηση του Χριστού. Παρομοιάζει επίσης την Παναγία με τη νεφέλη που οδηγούσε τους Εβραίους στην έρημο στην πορεία τους προς τη γη της επαγγελίας (Εξ. 13, 21-22) και δεν τους εγκατέλειψε ποτέ. Εδώ, την λέει «ολόφωτη» διότι επισκιάζει τους πιστούς στην πορεία τους προς την ουράνια βασιλεία, την άνω Ιερουσαλήμ.
