Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται (Εβρ. 1, 11)
Αυτοί θα εξαφανιστούν, εσύ όμως παραμένεις (αιώνια)· και όλοι θα παλιώσουν σαν ιμάτιο
Ο απ. Παύλος, στο πρώτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, παρουσιάζει την υπεροχή του Υιού έναντι της κτίσης και των αγγέλων. Εδώ, παραθέτει το Ψαλμ. 101, 27, και αναφέρεται στους ουρανούς (από τον προηγούμενο στίχο). Αυτοί θα εξαφανιστούν, προφητεύει στον ψαλμό ο Δαυίβ, δεν είναι αιώνιοι. Δημιουργήματα είναι που θα έχουν ημερομηνία λήξεως. Το πότε, δεν το γνωρίζουμε και ούτε είναι στις προθέσεις του συγγραφέα να μας τρομάξει με αυτήν την αλήθεια. Μπορεί για εμάς οι ουρανοί να φαίνονται αιώνιοι μιας και παραμένουν σταθεροί από κτίσεως κόσμου, αλλά δεν είναι έτσι στη σύγκριση με τον Κύριο. Ο Χριστός είναι αιώνιος και άφθαρτος. Το εν χρόνῳ δημιούργημά του όμως θα παλιώσει όπως τα ρούχα. Και τότε θα εξαφανιστεί. Πιθανώς όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Ίσως μετά να ανακαινισθεί. Όπως και να 'χει, το μέλλον του υλικού κόσμου βρίσκεται στο σχέδιο που έχει ο Θεός γι΄αυτόν. Για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την αιωνιότητα, εν αντιθέσει με το υλικό σύμπαν, το μοναδικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε, να οδεύσουμε προς τον Κύριο και να τον ενδυθούμε (Χριστὸν ἐνεδύσασθε Γαλ. 3, 27) πετώντας τα ρούχα που παλιώνουν (δηλ. την αμαρτία) και να φορέσουμε την αφθαρσία και την αθανασία (ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν Α' Κορ. 15, 53) που μας χαρίζει ο Χριστός.
