Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. (Λουκ. 15, 13)
Ύστερα από λίγες μέρες ο μικρότερος γιος τα μάζεψε όλα κι έφυγε σε χώρα μακρινή, όπου σκόρπισε την περιουσία του κάνοντας άσωτη ζωή.
Ο άσωτος υιός της παραβολής, αφού ζήτησε και έλαβε το μερίδιό του από την περιουσία, μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε σε μακρινούς τόπους, χωρίς να αργοπορεί. Γιατί άραγε διάλεξε να φύγει μακριά; Δεν υπήρχαν περιοχές, κοντά στο πατρικό του σπίτι, να πάει και να «χαρεί» την ελευθερία του και τα πλούτη που μόλις πήρε; Προφανώς και υπήρχαν. Μήπως δίψαγε να ταξιδέψει παραπέρα από την περιοχή του και ο πατέρας του, του το απαγόρευε; Αν κρίνουμε από την ευκολία που του έδωσε το μερίδιο, δηλαδή αναντίρρητα, και πάλι όχι, προφανώς. Τότε προς τι αυτή η απόσταση; Διότι φοβόταν πως θα μάθαινε γρήγορα ο πατέρας του τι επρόκειτο να κάνει με τα χρήματα, και θα προσπαθούσε να τον αποτρέψει. Επίσης, ήθελε να αποφύγει τυχόν παρατηρήσεις από γνωστούς της οικογένειάς του. Όσο πιο μακριά από την πατρική επίβλεψη λοιπόν, τόσο πιο ελεύθερος θα ένιωθε! Γιατί αυτή η πρεμούρα για «ελευθερία»; Αν ήταν σοβαρός και υπεύθυνος, και ήθελε απλά να δημιουργήσει κάτι από μόνος του, μια επιχειρηματική δραστηριότητα φερ' ειπείν, δεν θα χρειαζόταν να απομακρυνθεί. Οπότε συμπεραίνουμε ήδη αυτό που μας πληροφορεί το δεύτερο ήμισυ του 13ου στίχου. Ποθούσε να γευτεί απολαύσεις που δεν μπορούσε στο σπίτι του. Προφανώς τις είχε ακούσει, είχε πληροφορηθεί για αυτές και στο μυαλό του γεννήθηκε η φιλήδονη επιθυμία να τις γευτεί. Είχε ήδη ενδώσει μέσα του στους πειρασμούς πριν ακόμα φύγει από το σπίτι του. Και αφού απομακρύνθηκε πολύ, είχε όλη την ευκαιρία να επιδοθεί σε ότι ακολασία μπορούσε να πληρώσει! Ήταν τόσο μεγάλο το πάθος του, που την περιουσία την κατασπατάλησε. Δίχως να βρεθεί κανείς να τον συνετίσει για να βάλει εγκαίρως ένα τέλος σ' αυτήν την κατρακύλα. Και μόνο το ότι έφυγε μακριά, δείχνει το πόσο ανώριμος και ανέτοιμος ήταν για να απομακρυνθεί από το πατρικό του.
Όπως οι σημερινοί νέοι που ονειρεύονται άμα βρουν καμιά δουλειά, να φύγουν από το πατρικό τους. Για μπορούν να κάνουν «ότι θέλουν», μακριά από το βλέμμα των δικών τους. Έτσι προστάζει ο προοδευτισμός του άθεου κόσμου, άλλωστε. Όταν μεγαλώσει λίγο το παιδί, τότε η προφύλαξη της οικογένειας ονομάζεται εξάρτηση! Να φεύγουν οι νέοι από το σπίτι, μακριά από τους γονείς, για να μπορούν τάχα «να ανοίξουν μόνοι τους τα φτερά τους»! Όσο δε για τις ασωτίες, αυτές είναι επιβεβλημένες αμαρτίες που πρέπει να τις γευτεί οπωσδήποτε κανείς στη ζωή του! Δίχως αυτές δεν ξέρει κανείς τι σημαίνει ζωή! Με αυτά τα νεοτερίστικα και «προοδευτικά» έθιμα όμως, αυξήθηκαν οι ψυχικές ασθένειες! Βολικός όμως αυτός ο «προοδευτισμός» για να παράγει ευκολοχειραγωγήσιμους ανθρώπους που από πρόσωπα περιορίζονται στο να είναι μονάδες και άτομα. Έρμαια σε όποια πλάνη τους σερβίρει το σύστημα. Αν μακριά από το σπίτι του ασώτου της παραβολής δεν υπήρχαν ευκαιρίες για ασωτία ή δεν υπήρχαν καθόλου, ούτε θα τις μάθαινε, κι ούτε θα ήθελε να απομακρυνθεί ο άσωτος. Και δεν είχε κάποιον αυταρχικό πατέρα να τον καταπιέζει. Αν είχε, δεν θα του έδινε τίποτα από την περιουσία. Συνεπώς δεν θα μπορούσε να το επικαλεστεί ως ελαφρυντικό για την φυγή του. Οι παγίδες δυστυχώς υπάρχουν και το δόλωμα είναι πολύ ύπουλο...
