Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον. (Ματθ. 25, 46)
Αυτοί λοιπόν θα πάνε στην αιώνια τιμωρία, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή.
Ο Κύριος τελειώνοντας τη διήγηση στους μαθητές του, για το πως θα κριθεί ο κόσμος κατά τη δεύτερη παρουσία του, μας λέει ότι όσοι βρεθούν αμαρτωλοί, μη κάνοντας καλό στον αδύναμο συνάνθρωπό τους, θα πάνε στην κόλαση. Αντιθέτως οι δίκαιοι, οι πράττοντες το καλό, θα απολαύσουν την αιώνια ζωή. Δεν μας αναφέρει τον τόπο ούτε της κολάσεως (=τιμωρία), ούτε της ζωής. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι οι πρώτοι θα βρίσκονται μακριά από το Θεό, ενώ οι δεύτεροι κοντά του. Ωστόσο μας δίνει έναν χρονικό προσδιορισμό. Η κόλαση και η ζωή, θα είναι αιώνιες· δηλαδή παντοτινές, αμφότερες (=και οι δύο) δίχως λήξη. Διότι αν η κόλαση είχε περιορισμένη διάρκεια, τότε θα είχε και η ζωή. Η ανταμοιβή όμως, είτε καλή είτε κακή, δίνεται άπαξ και διά παντός.
Πρώτα θα ανταμειφθούν οι κακοί, οι δούλοι της αμαρτίας. Όλοι, μαζί και οι δαίμονες. Μην ξεχνάμε ότι ο Κύριος δεν θα βρίσκεται μόνος του στη δευτέρα παρουσία του, αλλά μαζί με όλους τους αγγέλους του. Συνεπώς η κρίση δεν θα είναι μόνο για τους ανθρώπους αλλά για όλους όσους είχαν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ καλού και κακού. Θα μεταβούν εκεί που θα λάβει χώρα η τιμωρία τους χωρίς να δουν την ανταμοιβή των καλών και δίκαιων. Το ποιά θα είναι η τιμωρία τους, το πως θα τιμωρηθούν, δεν μας το λέει ο Κύριος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα νιώσουν όλα τα γνωστά άσχημα συναισθήματα. Από τη στιγμή που η απουσία του Θεού θα είναι παντελής, τότε θα τα βιώσουν σε ύψιστο βαθμό. Στον αντίποδα οι δίκαιοι θα βρεθούν μαζί με το Θεό απολαμβάνοντας αντιστοίχως σε ύψιστο βαθμό, όλα τα ευχάριστα συναισθήματα. Κατά τη στιγμή της τιμωρίας, δεν θα υπάρχει η δυνατότητα της μετάνοιας από τους ανθρώπους, ούτε θα τους λυπηθεί ο Θεός. Δύσκολη στιγμή θα σκεφτεί κανείς, αλλά να θυμόμαστε ότι εφόσον επιλέξαμε την αμαρτία, επιλέξαμε ταυτοχρόνως και την τιμωρία.
Αν σκεφτεί κανείς ότι ο Θεός είναι κακός και τιμωρός, ας δει ότι στους παραπάνω στίχους της σημερινής περικοπής, αναλύει ο Κύριος, το πως να κάνουμε καλό στο συνάνθρωπο, και επεξηγεί το ποιοί έχουν την ανάγκη μας. Για την κόλαση απλά μας λέει ότι είναι αιώνια. Θα μπορούσε να αναλωθεί στο να διηγείται το πόσο φοβερή και επώδυνη είναι αυτή η τιμωρία, ώστε να μας φοβερίζει και να μας τρομάζει για να κάνουμε το καλό μόνο και μόνο για να αποφύγουμε την κόλαση. Εντούτοις, θέλει να κάνουμε το καλό, όχι από φόβο, αλλά από αγάπη προς Εκείνον. Να τον αγαπάμε και να Τον βλέπουμε στο πρόσωπο του άλλου. Για την κόλαση κάνει μόνο μια μικρή αναφορά. Αν θέλουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας, η οδός για την αιώνια ζωή, είναι μονόδρομος... Σ' αυτό, βοηθάει σημαντικά και η περίοδος της νηστείας, στην οποία σύντομα θα εισέλθουμε.
