Δ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

Θα ακούσουμε σήμερα στο Φ' Οίκο:
  

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοὶς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρῶμεν τὴν ἁγίαν Παρθένον, τὸ γὰρ ἄϋλον ἄπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρὸς γνῶσιν θεϊκὴν ἅπαντας, αὐγὴ τὸν νοῦν φωτίζουσα, κραυγὴ δὲ τιμωμένη ταῦτα.
(Σαν φωτοδόχο λαμπάδα, που φάνηκε σ' αυτούς που ήταν στο σκοτάδι, βλέπουμε την αγία Παρθένο. Διότι ανάβουσα το άυλο φως, οδηγεί σε θεϊκή γνώση όλους, φωτίζουσα το νου τους με τη λάμψη του Θεού και τιμωμένη με δυνατή φωνή με τα ακόλουθα.)  

 Χαῖρε, ἀκτὶς νοητοῦ ἡλίου,
χαῖρε, βολὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους. 

(Χαίρε ακτίνα του νοητού Ήλιου, 

(Χαίρε αστραπή που καταλάμπεις τις ψυχές,

χαίρε βροντή που χτυπάς ανελέητα τους εχθρούς.)
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν,
Χαῖρε, ὅτι τὸν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.

(Χαίρε διότι ανατέλλεις τον πολύφωτο φωτισμό,

χαίρε ότι αναβλύζεις τον ποταμό που ρέει με δύναμη.)
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τὸν τύπον,
χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τὸν ρύπον.

(Χαίρε εσύ που εικονίζεις τον τύπο της κολυμβήθρας (του βαπτίσματος)

χαίρε εσύ που απαλείφεις τον ρύπο της αμαρτίας.) 
Χαῖρε, λουτὴρ ἔκπλυνων συνείδησιν,
χαῖρε, κρατὴρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.

(Χαίρε λουτήρα που πλένεις τη συνείδηση 

χαίρε κρατήρα που κερνάς αγγαλίαση.)
Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδίας,
χαῖρε, ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας.

(Χαίρε οσμή της ευωδίας του Χριστού

χαίρε ζωή της μυστικής επιθυμίας.)