Σαν κλείσω τα μάτια,
αφήνω τη σκέψη,
και ανοίγω την πόρτα της φαντασίας.
Σ' έναν άλλον κόσμο, δικό μου.
Χωρίς βαβούρα και συννεφιά,
χωρίς κακία και πάθη,
χωρίς δυστυχία,
δίχως σκοτάδι και θάνατο.
Μα πάντα γυρνώ
σ' εκείνη την πόρτα.
Και τρέμω μην δεν την βρω
να με περιμένει ανοιχτή.
Σιμά είν' ο καιρός,
που θα φοβάμαι το αντίστροφο...
και ανοίγω την πόρτα της φαντασίας.
Σ' έναν άλλον κόσμο, δικό μου.
Χωρίς βαβούρα και συννεφιά,
χωρίς κακία και πάθη,
χωρίς δυστυχία,
δίχως σκοτάδι και θάνατο.
Μα πάντα γυρνώ
σ' εκείνη την πόρτα.
Και τρέμω μην δεν την βρω
να με περιμένει ανοιχτή.
Σιμά είν' ο καιρός,
που θα φοβάμαι το αντίστροφο...