Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως (Ρωμ. 12, 6)
Έχουμε διάφορα χαρίσματα σύμφωνα με τη χάρη που μας έχει δοθεί. Άλλος είναι προφήτης, για να κηρύττει ανάλογα με το βαθμό της πίστεώς του
Έχουμε διάφορα χαρίσματα, όπως μας λέει ο απ. Παύλος, σύμφωνα με τη χάρη που μας έχει δοθεί από το Άγιο Πνεύμα. Διάφορες ικανότητες που ποικίλλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Οφείλουμε να αρκούμαστε σ' αυτά αφενός και αφετέρου να τα καλλιεργούμε ώστε να αποδώσουν καρπούς και σ' εμάς και στους άλλους. Δεν προορίζονται μόνο για ατομική χρήση, αλλά κυρίως για συλλογική. Το πρώτο χάρισμα που αναφέρει ο απ. Παύλος, είναι αυτό της προφητείας. Δηλαδή είτε να αποκαλύπτονται σε αυτόν που έχει αυτό το χάρισμα, τα μελλούμενα από το Θεό και να τα γνωστοποιεί, είτε να αποκαλύπτει την αλήθεια που είναι δυσδιάκριτη σε εκείνους που δεν εντρυφούν βαθιά στη θεία γνώση. Με αυτό το χάρισμα μπορεί να κηρύττει ανάλογα με το βαθμό της πίστης. Ποιάς πίστης όμως, της δικής του ή του ακροατηρίου του; Εν προκειμένῳ και των δύο. Πρωτίστως της δικής του πίστης. Αν δεν πιστεύει τις αποκαλυπτόμενες αλήθειες του Θεού, τότε εύκολα θα τις αναμίξει με διάφορα ανθρώπινα στοιχεία για να τις κάνει πιο αρεστές στο ακροατήριό του. Εύκολα επίσης θα παρασυρθεί σε οίηση και φιλαυτία προωθώντας περισσότερο τον εαυτό του, παρά την αλήθεια που πρέπει να κηρύξει. Έπειτα της πίστης του ακροατηρίου του. Οφείλει να μην διαμορφώνει κατά το δοκούν την αλήθεια ώστε να γίνει πιο εύκολα αποδεκτή από ένα ακροατήριο που είναι χλιαρό στην πίστη και δεν διακρίνεται ιδιαίτερα από την αποφυγή των αμαρτιών... Με άλλα λόγια, να μην αλλοιώνει την αλήθεια μόνο και μόνο για να χαϊδέψει τα αυτιά των αμαρτωλών που δεν τους αρέσει ο έλεγχος! Ουδέποτε το προφητικό χάρισμα χρησιμοποιήθηκε για... δημόσιες σχέσεις. Και βέβαια, ο έχων το χάρισμα οφείλει να ασκείται πνευματικώς πολύ περισσότερο από το κοινό του, ώστε να μπορεί να πείθει και με το προσωπικό του παράδειγμα.
