Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί. (Λουκ. 14, 22)
Όταν γύρισε ο δούλος τού είπε: «Κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος».
Στην παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, αφού οι επίσημοι προσκεκλημένοι απέρριψαν την πρόσκληση στο δείπνο, ο Κύριος έστειλε το δούλο του να φωνάξει όλους όσους φτωχούς, ανάπηρους, τυφλούς, κουτσούς έβρισκε. Ο δούλος αφού επέστρεψε, είπε στον Κύριό του, ότι όχι μόνο έφερε σε πέρας την εντολή που πήρε, αλλά του υπέδειξε πως περισσεύει κι άλλος χώρος στο σπίτι.
Σαν να ήθελε να παρακινήσει τον Κύριο να καλέσει ακόμα περισσότερους! Κάποιος άλλος υπηρέτης στη θέση του θα προτιμούσε να μην του ανέθετε άλλη αποστολή ώστε να πάει να αναπαυτεί... Σε ποιόν υπηρέτη αρέσουν οι πολλές δουλειές; Εντούτοις ο δούλος δείχνει μεγάλο ζήλο και προθυμία στην επιθυμία του Κυρίου του. Και κυρίως, προλαμβάνει την επόμενη εντολή που θα λάβει στον επόμενο στίχο, η οποία είναι ακόμη πιο επίπονη. Να βγει εκτός πόλης, σε αγρούς και κτήματα για να φέρει όσο πιο πολλούς μπορεί ει δυνατόν και όλους. Αυτός ο ζήλος και αυτή προθυμία είναι το παράδειγμα όσων βοηθούν και εργάζονται για την Εκκλησία. Είτε ιερείς, είτε λαϊκοί. Μιας και στην παραβολή, ο Κύριος είναι ο Θεός και το δείπνο είναι η ουράνια βασιλεία. Το κάλεσμα στη σωτηρία είναι το πρώτο μέλημα και θεάρεστο έργο και δεν αποτελεί ούτε πάρεργο κι ούτε αγγαρεία.
Όμως ας σταθούμε σε αυτό που υπέδειξε ο δούλος. Το σπίτι είναι μεγάλο και υπάρχει πολύς χώρος ακόμα, είπε, γνωρίζοντας την επιθυμία του Κυρίου του. Ναι, ακόμη κι ο δούλος γνώριζε ότι η ουράνια βασιλεία είναι απέραντη, όσο απέραντη είναι η αγάπη του Θεού για τα δημιουργήματά του. Για όλους υπάρχει θέση, και κανείς δεν θα μείνει εκτός ως υπεράριθμος. Κανείς δεν διωχθεί και κανείς μη νομίσει πως ο παράδεισος είναι για λίγους και εκλεκτούς. Μόνο αν το θελήσει κάποιος δεν θα μπει μέσα. Αν δηλαδή αδιαφορήσει για την πρόσκληση του Θεού, αν του γυρίσει την πλάτη και τον βγάλει από τη ζωή του, προτιμώντας την οδό της αμαρτίας... Συνεπώς λοιπόν, δεν υπάρχει δικαιολογία για κάποιους ότι τάχα ο παράδεισος δεν είναι για όλους, ή ότι ο Θεός δεν μας θέλει όλους. Προφάσεις για να αποφύγουμε το Θεό, αν θέλουμε μπορούμε να βρούμε όσες θέλουμε. Στο Μεγάλο Δείπνο όμως πάντα θα υπάρχει μία θέση για μας, να μας περιμένει. Αρκεί να είμαστε άξιοι για να κάτσουμε σ' αυτήν...
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
