Ακούμε σήμερα (από τηλεοράσεως λόγῳ κορωνοϊού) στη γ' ωδή μετά τον ειρμό, το παρακάτω τροπάριο σε ήχο πλάγιο του β':
Ῥύσιον παντός, τοῦ βροτείου γένους, τὸ οἰκεῖον Ἀγαθέ, τοὺς σοὺς Μαθητὰς ἐπότισας, εὐφροσύνης ποτήριον πλήσας· αὐτὸς γὰρ σεαυτὸν ἱερούργεις· Πίετε βοῶν τὸ Αἷμά μου, καὶ πίστει στερεωθήσεσθε.
(Λυτρωτικό αγαθέ, κάθε γένους ανθρώπων το δικό σου ποτήριο που γέμισες με ευφροσύνη και πότισες τους μαθητές. Διότι ο ίδιος ιερούργησες τον εαυτό σου βοώντας «πιείτε το αίμα μου και θα στερεωθείτε διά της πίστεώς σας»)
Για την τέλεση αιματηρής θυσίας χρειάζεται θύτης και θύμα. Εν προκειμένῳ θύτης ο ίδιος ο Κύριος ως Θεός, θύμα πάλι ο ίδιος ως άνθρωπος. Πρόσφερε τον εαυτό του, στον εαυτό του, στον Πατέρα και στο Αγ. Πνεύμα ως φορείς της ίδιας θεότητας. Και η Αγία Τριάδα αποδέχτηκε αυτή τη θυσία. Προσέφερε ο Χριστός το αίμα του για τη λύτρωση του ανθρωπίνου γένους και γέμισε με χαρά και ευφροσύνη τον υποδουλωμένο στην αμαρτία άνθρωπο. Εκείνη η θυσία έγινε μία φορά στο σταυρό και ήταν αιματηρή. Στο μυστικό δείπνο ο Κύριος τέλεσε τη θεία Ευχαριστία, η οποία ήταν αναίμακτη. Διαφέρουν στο ότι ενώ η σταυρική θυσία έγινε για τη λύτρωση από τη φθορά του θανάτου και το διάβολο, στη θυσία της θείας Ευχαριστίας γίνονται οικεία τα σωτήρια αποτελέσματα της σταυρικής.
Ως μέγας αρχιερεύς είπε να το πιούμε για να καθαρίσουμε την ψυχή μας και για να δυναμώσουμε στην πίστη μας. Η κοινωνία μας με τον Κύριο δεν γίνεται μόνο νοερά ή ψυχικά. Γίνεται και στο σώμα μας. Λαμβάνουμε λοιπόν σώμα κι αίμα και κρατάμε ζωντανή την ψυχοσωματική μας επαφή με τον Χριστό που μας ενισχύει στο δύσκολο αγώνα για τη σωτηρία.
