Στη γ' ωδή ακούμε (από τηλεοράσεως λόγῳ κορονοϊού) το παρακάτω τροπάριο σε ήχο δ':
Χαῖρε πύλη μόνη ἣν ὁ Λόγος, διώδευσε μόνος ἡ μοχλούς, καὶ πύλας ᾍδου Δέσποινα, τῷ τόκῳ σου συντρίψασα, χαῖρε ἡ θεία εἴσοδος, τῶν σῳζομένων πανύμνητε.
Χαίρε πύλη από την οποία πέρασε μονάχα ο Λόγος. Εσύ Δέσποινα διά του τόκου σου συνέτριψες τις κλειδαριές και τις πύλες του Άδη. Χαίρε πανύμνητε που είσαι η θεία είσοδος απ' την οποία θα περάσουν οι σωζώμενοι.
Ο ιερός υμνογράφος κάνει μια εντυπωσιακή αντιπαραβολή. Από τη μια, η Θεοτόκος, ως πύλη από την οποία εισήλθε στον κόσμο ο Θεός - Λόγος, και από την άλλη η πύλη του Άδη, από την οποία εισήλθε ο Χριστός για να σώσει τους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης. Η πρώτη πύλη, άνοιξε μυστηριωδώς και έκλεισε πάλι μυστηριωδώς. Εμμέσως πλην σαφώς γίνεται αναφορά στο αειπάρθενο της Παναγίας. Δεν ήρθε σε σαρκική επαφή πριν τη γέννηση του Κυρίου, αλλά ούτε και μετά από αυτήν. Συνέλαβε παρθένα, γέννησε παρθένα και παρέμεινε παρθένα. Είναι για τον ανθρώπινο νου, ένα μυστήριο η θεία ενανθρώπηση. Η δεύτερη πύλη, όχι απλώς άνοιξε, αλλά γκρεμίστηκε από τον Χριστό. Έπαψε πια να κλείνει μέσα της τον άνθρωπο μετά θάνατον. Ο Κύριος του έδωσε ξανά τη δυνατότητα της σωτηρίας. Η πρώτη πύλη πρόσφερε τη σωτηρία και παρέμεινε πρότυπο για τους πιστούς, η δεύτερη που εμπόδιζε τη σωτηρία, έγινε ένα ερείπιο της αποστασίας του ανθρώπου.
Χαίρε πύλη από την οποία πέρασε μονάχα ο Λόγος. Εσύ Δέσποινα διά του τόκου σου συνέτριψες τις κλειδαριές και τις πύλες του Άδη. Χαίρε πανύμνητε που είσαι η θεία είσοδος απ' την οποία θα περάσουν οι σωζώμενοι.
Ο ιερός υμνογράφος κάνει μια εντυπωσιακή αντιπαραβολή. Από τη μια, η Θεοτόκος, ως πύλη από την οποία εισήλθε στον κόσμο ο Θεός - Λόγος, και από την άλλη η πύλη του Άδη, από την οποία εισήλθε ο Χριστός για να σώσει τους δίκαιους της Παλαιάς Διαθήκης. Η πρώτη πύλη, άνοιξε μυστηριωδώς και έκλεισε πάλι μυστηριωδώς. Εμμέσως πλην σαφώς γίνεται αναφορά στο αειπάρθενο της Παναγίας. Δεν ήρθε σε σαρκική επαφή πριν τη γέννηση του Κυρίου, αλλά ούτε και μετά από αυτήν. Συνέλαβε παρθένα, γέννησε παρθένα και παρέμεινε παρθένα. Είναι για τον ανθρώπινο νου, ένα μυστήριο η θεία ενανθρώπηση. Η δεύτερη πύλη, όχι απλώς άνοιξε, αλλά γκρεμίστηκε από τον Χριστό. Έπαψε πια να κλείνει μέσα της τον άνθρωπο μετά θάνατον. Ο Κύριος του έδωσε ξανά τη δυνατότητα της σωτηρίας. Η πρώτη πύλη πρόσφερε τη σωτηρία και παρέμεινε πρότυπο για τους πιστούς, η δεύτερη που εμπόδιζε τη σωτηρία, έγινε ένα ερείπιο της αποστασίας του ανθρώπου.
