Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ. (Λουκ. 13, 17)
Με τα λόγια του αυτά ντροπιάζονταν όλοι οι αντίπαλοί του κι ο κόσμος χαιρόταν για όλα τα θαυμαστά που έκανε ο Ιησούς.
Ο Κύριος, ανασκεύασε την παρερμηνεία του Νόμου από τον αρχισυναγωγό, που ισχυρίστηκε ότι δεν έπρεπε να θεραπεύονται οι πιστοί την ημέρα του Σαββάτου και τον αποστόμωσε. Ας δούμε την αντίδραση αυτού και των υποστηρικτών του. Ντροπιάστηκαν. Ένιωσε ο εγωισμός τους ισχυρό πλήγμα που δημοσίως πιάστηκαν «αδιάβαστοι»! Δεν αντιμίλησαν διότι δεν είχαν τι να πουν! Ο πονηρός λογισμός τους, στέρεψε από σοφίσματα και εξυπνάδες. Προφανώς θα αποχώρησαν με σκυφτό το κεφάλι μη μπορώντας να αντικρίσουν τους συντοπίτες τους, οι οποίοι κατάλαβαν ότι δεν είναι αυτό που νόμιζαν, σωστοί ερμηνευτές του Νόμου. Δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν συγγνώμη και να δεχτούν την ερμηνεία του Ιησού; Δεν μπορούσαν να ταπεινώσουν τον εαυτό τους μπροστά στο θαύμα που έκανε ο Κύριος στη γυναίκα που ήταν ανήμπορη να ορθώσει το σώμα της; Μπορούσαν. Αλλά δεν ήθελαν. Παρέμεναν πιστοί στο σκοτάδι και τη νέκρωση της εγωπάθειάς τους. Μπροστά τους είχαν το Φως και τη Ζωή και αντιτάχθηκαν αντί να τα δεχτούν.
Αντιθέτως, ο κόσμος που είδε το θαύμα και άκουσε τον Κύριο, γέμισε από χαρά. Το αυτονόητο δηλαδή! Ήταν μαζί τους η πηγή της Χαράς (sic) και ένιωσαν και εκείνοι χαρά. Άφησαν κατά μέρους εγωισμούς και στενοκεφαλιές, και απόλαυσαν την χαροποιό και ζωογόνο παρουσία του Ιησού. Δεν στράφηκαν εναντίον του αρχισυναγωγού και των υποστηρικτών του. Δεν τους χλεύασαν, δεν τους λοιδόρησαν που αποστομώθηκαν από τον Κύριο. Ούτε καν νοιάστηκαν! Έκαναν κάτι ακόμη «χειρότερο» αλλά εντελώς δίκαιο: Αδιαφόρησαν. Τους άφησαν στη μοναξιά της ντροπής τους. Δεν συμμετείχαν στην απομόνωση του εγωισμού τους. Αποστράφηκαν το σκοτάδι τους και επέλεξαν να στραφούν στο Φως. Ανάμεσα λοιπόν στην ντροπή και τη χαρά, όλοι θα διαλέγαμε τη χαρά. Αρκεί να επιλέξουμε να είμαστε με το Χριστό και όχι με τον εγωισμό μας...
