Ακούμε στη σημερινή περικοπή:
ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· (Λουκ. 13, 12)
ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· (Λουκ. 13, 12)
Όταν την είδε ο Ιησούς, τη φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου».
Η γυναίκα, που ήταν το σώμα της κυρτωμένο για 18 χρόνια ένεκα πονηρού πνεύματος, παρίστατο στη συναγωγή που δίδασκε ο Ιησούς. Δεν Τον πλησίασε για να ζητήσει θεραπεία. Δεν την παρακίνησε η σωματική της ασθένεια για να πάει στο κήρυγμα. Προτίμησε να κάνει κάτι για να ωφελήσει την ψυχή της. Δεν μίλησε, ούτε φώναξε. Προσπάθησε να περάσει απαρατήρητη η παρουσία της. Η στάση της αντί να μας ξενίσει, ας μας γίνει παράδειγμα. Όλοι θέλουμε να μιλάμε για ότι κακό μας συμβαίνει, να δείχνουμε αδικημένοι από τη μοίρα και ότι επιβιώνουμε παρά τις αδικίες που μας βρίσκουν. Αντί να κοιτάξουμε την ψυχή μας, στεκόμαστε μόνο στα δεινά του σώματος. Το σώμα είναι όμως εφήμερο. Και το να επικεντρωθούμε στην ψυχή, χρειάζεται πίστη. Ο Κύριος κατάλαβε την πίστη της γυναίκας δίχως καν να την ακούσει. Η στάση της έκανε πρόδηλη την πίστη της. Αν πιστεύσουμε, το ίδιο θα συμβεί και σ' εμάς...