Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος· βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοώντας·
Ἀλληλούια.
(Αφού είδαμε την παράδοξη γέννηση (του Χριστού), ας αποξενωθούμε από τον κόσμο, μεταφέροντες το νου μας στον ουρανό. Διότι, γι' αυτό ο υψηλός Θεός φανερώθηκε στη γη σαν ένας ταπεινός άνθρωπος, θέλοντας να τραβήξει προς το ύψος του, αυτούς που του φωνάζουν αλληλούϊα)
Ο υμνογράφος μας προτρέπει να αποξενωθούμε από τον κόσμο. Ποιοτικά και όχι τοπικά. Όχι να εγκαταλείψουμε την ανθρώπινη κοινωνία. Τροπική απομάκρυνση. Με το νου μας στον ουρανό. Η έννοια εδώ του κόσμου έχει μεταφορική σημασία. Είναι ο εφήμερος και προσωρινός κόσμος που κινείται στην πλάνη και στην αμαρτία. Είναι εχθρικός προς το Θεό και είναι εναντίον των ευσεβών και των δίκαιων. Να μην συγκοινωνούμε λοιπόν, με τα άκαρπα έργα του σκότους και της ανομίας. Να είμαστε στραμμένοι στη θεία βασιλεία πλησίον του Θεού, που είναι μόνιμη. Αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός μας, για τον οποίο έγινε ταπεινός άνθρωπος ο Θεός ώστε να μας τραβήξει στην αιώνια βασιλεία του.
