ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε·
Αλλά ο Πιλάτος θαύμασε απορώντας αν είχε ήδη πεθάνει και, αφού προσκάλεσε τον εκατόνταρχο, τον ρώτησε αν πέθανε από ώρα.
Ο Πιλάτος έχει μπροστά του τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ένα σεβαστό πρόσωπο και μέλος του ιουδαϊκού συνεδρίου, που ενδιαφέρθηκε για το πτώμα του Ιησού. Θα περίμενε κανείς να πήγαιναν οι αρχιερείς να το ζητήσουν για να προβούν σε χλευασμούς επ' αυτού. Όμως το μίσος τους, το ακολούθησε ο φόβος βλέποντας το τι συνέβη με το που ο Κύριος εξέπνευσε πάνω στο σταυρό. Με θάρρος ο Ιωσήφ πήγε και ζήτησε το πτώμα, μιας και κατά τον ιουδαϊκό νόμο ο νεκρός από σταύρωση έπρεπε να ταφεί πριν περάσει η ημέρα. Ο Πιλάτος κάλεσε τον εκατόνταρχο και έμαθε από αυτόν, επίσημα, ότι ο Ιησούς είχε πεθάνει. Έτσι δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το θάνατο του Ιησού και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει και την ανάστασή Του. Δώρησε το πτώμα προς ταφή αφού κατά βάθος ήξερε ο Πιλάτος ότι ήταν αθώος ο Ιησούς. Και το ενδιαφέρον του Πιλάτου και η αίτηση του Ιωσήφ μαρτυρούν την άδικη καταδίκη Του.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή εδώ
