Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. (Μαρκ. 15, 43)
Ο Ιωσήφ, ένα αξιοσέβαστο μέλος του συνεδρίου, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και περίμενε κι αυτός τη βασιλεία του Θεού, τόλμησε να πάει στον Πιλάτο και να του ζητήσει το σώμα του Ιησού.
Πριν ξημερώσει το Σάββατο, εμφανίστηκε στον Πιλάτο ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία. Ένας εκ των αρκετών κρυφών ακολούθων του Ιησού. Όχι φτωχός όπως θα περίμενε κανείς. Πλούσιος, με καλή ανατροφή που κοινωνικά άνηκε στην καλή τάξη. Πίστεψε στον Κύριο και δεν φοβήθηκε όταν Εκείνος θανατώθηκε στο σταυρό. Δεν φοβήθηκε ούτε τον Πιλάτο, μιας και οι ρωμαίοι άφηναν για μέρες τα πτώματα πάνω στους σταυρούς για παραδειγματισμό. Ζήτησε τη σωρό του Ιησού, για να δοθεί στο νεκρό η προσήκουσα συμπεριφορά κατά τον ιουδαϊκό νόμο. Δεν επικαλέστηκε ούτε απειλές, ούτε κατάρες. Ήρεμα και ειρηνικά όπως άρμοζε στην καταγωγή του. Κάτι που θα ήταν πιο αποτελεσματικό εξάλλου. Κυρίως, δεν φοβήθηκε που φανέρωσε την πίστη του μιας και θα γίνοταν γνωστό το αίτημά του στους αρχιερείς και τους Φαρισαίους. Μη λησμονούμε πως άλλοι, όπως οι μαθητές, εκείνη την ώρα κρύβονταν κυριευμένοι από φόβο. Σ' αυτήν τη δύσκολη ώρα, ο Ιησούς δεν είχε εγκαταλειφθεί εντελώς από τους πιστούς Του. Ο Ιωσήφ μέχρι τότε δεν είχε εκδηλωθεί και κάνει κάτι που δύσκολα θα τολμούσε κάποιος. Γι' αυτό και δεν έχουμε παρά να παραδειγματιστούμε από αυτόν, διότι ούτε την καλή του θέση, ούτε τα πλούτη του σκέφτηκε μπροστά στο να δώσει μια αξιοπρεπή ταφή στον νεκρό (τότε) Ιησού.
