καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; (Μαρκ. 16, 2-3)
Η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη κίνησαν να πάνε στον τάφο του Ιησού να αλείψουν το σώμα Του με αρώματα. Στο δρόμο έλεγαν μεταξύ τους, ποιός θα σύρει το μεγάλο και βαρύ λίθο που φράζει την πόρτα του μνήματος.
Η λαχτάρα τους να αλείψουν το σώμα του Ιησού, η αγάπη τους στο νεκρό Ιησού, δεν τις άφησε να σκεφτούν τα πιθανά εμπόδια που θα έβρισκαν μπροστά τους. Η βαθιά πίστη τους δεν τις εμπόδισε, μπροστά σε δυσκολίες πέραν των δυνάμεών τους να πλησιάσουν. Τη στιγμή που ο Ιησούς νομίζονταν νεκρός, εκείνες δεν έπαψαν να τον αγαπούν.
Τέτοια δυνατή πίστη μας υποδεικνύει η Εκκλησία την περίοδο της Αναστάσεως. Βαθιά πίστη που δεν μετριάζεται από τη λογική. Που δεν λυγίζει μπροστά στην ανθρώπινη αδυναμία. Και τέτοια πίστη μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μέσα από την αγάπη στον Ιησού Χριστό. Για να μπορούμε να αψηφούμε τον φόβο και την αδυναμία.
Η λαχτάρα τους να αλείψουν το σώμα του Ιησού, η αγάπη τους στο νεκρό Ιησού, δεν τις άφησε να σκεφτούν τα πιθανά εμπόδια που θα έβρισκαν μπροστά τους. Η βαθιά πίστη τους δεν τις εμπόδισε, μπροστά σε δυσκολίες πέραν των δυνάμεών τους να πλησιάσουν. Τη στιγμή που ο Ιησούς νομίζονταν νεκρός, εκείνες δεν έπαψαν να τον αγαπούν.
Τέτοια δυνατή πίστη μας υποδεικνύει η Εκκλησία την περίοδο της Αναστάσεως. Βαθιά πίστη που δεν μετριάζεται από τη λογική. Που δεν λυγίζει μπροστά στην ανθρώπινη αδυναμία. Και τέτοια πίστη μπορεί να υπάρξει παρά μόνο μέσα από την αγάπη στον Ιησού Χριστό. Για να μπορούμε να αψηφούμε τον φόβο και την αδυναμία.
