Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. (Πραξ. 20, 31)
Γι’ αυτό να αγρυπνείτε, και να θυμάστε ότι τρία χρόνια συνέχεια δεν έπαψα νύχτα και μέρα να νουθετώ με δάκρυα τον καθένα σας.
Για τον φόβο της παρουσίας αιρετικών, ο Παύλος προτρέπει τους πρεσβύτερους να επαγρυπνούν νυχθημερόν, φέρνοντας ως παράδειγμα τη δική του δράση στην Έφεσσο. Ένα εκ των καθηκόντων των πρεσβυτέρων είναι η εγρήγορση. Δεν αρκεί μόνο η διδασκαλία και η τέλεση των μυστηρίων στην ποιμαντική δραστηριότητα. Άνθρωποι από το ποίμνιο με αιρετικές διδασκαλίες που θα προσπαθήσουν να τις διασπείρουν, είναι πολύ εύκολο να παρουσιαστούν. Έχοντας ως πεποίθηση μόνο σε ότι νομίζουν οι ίδιοι, και με αυξημένο τον εγωισμό τους ώστε να γίνουν οι ίδιοι το επίκεντρο και να θέλουν να αποκτήσουν οπαδούς να τους υπακούν. Για να προλάβουν τέτοιους κινδύνους οι πρεσβύτεροι, οφείλουν να μην εφησυχάζουν με την σκέψη ότι όλα βαίνουν καλώς, κάτι που θα τους χαλάρωνε το φόρτο της ποιμαντικής εργασίας τους. Ο Παύλος για περίπου τρία χρόνια (εν προκειμένῳ για λόγους συντομίας το στρογγύλεψε), ακατάπαυστα δεν σταμάτησε να έρχεται σε επαφή με τον καθένα ξεχωριστά και να τον συμβουλεύει για θέματα πίστεως. Θυσίασε δηλαδή την προσωπική του ανάπαυση για να μην αφήσει το ποίμνιο ούτε στιγμή χωρίς πνευματική καθοδήγηση. Κάτι που είναι πολύ κοπιαστικό, γι' αυτό μας αναφέρει ότι το έκανε με δάκρυα. Για να είναι εφικτό αυτό, πρέπει οι πρεσβύτεροι να μελετούν ώστε να είναι προετοιμασμένοι σε οποιαδήποτε αιρετική διδασκαλία εμφανιστεί αφενός και αφετέρου να επιδιώκουν την επαφή τους με όλους. Ούτε να είναι ακριβοθώρητοι, ούτε να κρατούν αποστάσεις λόγῳ... κοινωνικής θέσης. Και κυρίως, να μην δουν αυτή τους τη διακονία ως επάγγελμα. Για να βρίσκονται στις επάλξεις ανά πάσα ώρα και στιγμή, οφείλουν να έχουν μεγάλη και στέρεη πίστη.
