Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
οἱ δὲ εἶπον· πίστευσον ἐπὶ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ σωθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκός σου. (Πραξ. 16, 31)
Αυτοί του είπαν: «Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς κι εσύ και η οικογένειά σου».
Ο Παύλος και ο Σίλας απάντησαν στο ερώτημα του ρωμαίου δεσμοφύλακα τι να κάνει για να σωθεί. Απλά να πιστέψει στον Ιησού Χριστό. Καμία αναφορά στη μετάνοια των όσων βασανιστηρίων είχε πιθανώς διαπράξει στις φυλακές, ή γενικότερα των όσων αδικιών εναντίον των Ιουδαίων ή άλλων. Καμία αναφορά σε μεταμέλεια ως προς τον μετέπειτα βίο του. Μόνο πίστη. Και μάλιστα, αν πιστέψει αυτός θα σωθούν και τα μέλη της οικογένειας του. Ασχέτως αν πιστέψουν ή όχι! Μήπως οι απόστολοι εδώ, φέρθηκαν χαριστικώς στο ρωμαίο και δεν έπραξαν ορθά; Κατ' αρχάς, αν περίμεναν να προηγηθεί η μετάνοια από κάποιον ειδωλολάτρη (ο οποίος γαλουχημένος από το 12θεο δεν γνώριζε την έννοια της μετάνοιας αφού αυτή δεν υπήρχε στη θρησκεία του) όπως θα περίμεναν από κάποιον Ιουδαίο, ή θα περίμεναν μάταια ή θα χρονοτριβούσαν πολύ. [Εδώ να θυμίσω το ρωμαίο εκατόνταρχο που έδειξε πίστη στον Ιησού για να του θεραπεύσει το δούλο και όχι μετάνοια, (Ματθ. 8, 5-13)] Εντούτοις, η πίστη στον Ιησού Χριστό, εμπεριέχει και την μετάνοια. Δεν μπορεί κάποιος να ενστερνιστεί το ευαγγέλιο του Κυρίου και να το κάνει πράξη αν παραμένει αμετανόητος για ότι αδίκημα έχει διαπράξει. Συνεπώς, για κάποιον που ήταν ξένος ως προς το Θεό του Ισραήλ και το νόμο, αρκούσε να πιστέψει και εφαρμόζοντας την πίστη του, και η μετάνοια θα ήταν φυσικό επακόλουθο. Όσον αφορά τα μέλη της οικογένειας του ρωμαίου δεσμοφύλακα, όπως βλέπουμε στον επόμενο στίχο, άκουσαν το κήρυγμα των αποστόλων. Δεν σώθηκαν ντε φάκτο επειδή πίστεψε ο αρχηγός της οικογένειας. Απλά η προτροπή για την πίστη δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο για το ρωμαίο. Όλη η οικογένεια είχε την ευκαιρία να κατηχηθεί. Ελεύθερα δέχτηκαν τη διδασκαλία της Εκκλησίας, μιας και άδραξαν την ευκαιρία που τους δόθηκε σε δύσκολους καιρούς για την Εκκλησία. Ενώ σήμερα που υπάρχουν πάμπολλες ευκαιρίες, πολλοί είτε δεν θέλουν, είτε αναβάλλουν επ' αόριστον...
