καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ
λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν
κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. (20, 32)
Και τώρα σας παραθέτω στο Θεό και στο λόγο της χάρης
του, ο οποίος δύναται να σας οικοδομήσει και να σας δώσει την κληρονομιά
ανάμεσα σε όλους τους αγιασμένους.
Απευθυνόμενος ο Παύλος στους πρεσβύτερους της Εφέσσου, μας στέλνει ένα απλό αλλά ουσιώδες μήνυμα. Να επιρρίψουμε τη φροντίδα μας στο Θεό. Οτιδήποτε χρειαζόμαστε να προσφύγουμε σε Εκείνον. Στις δυσκολίες και τα εμπόδια, να στηριχθούμε σ' Αυτόν. Να εξαρτήσουμε σ' Αυτόν την ύπαρξή μας. Να έχουμε την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι μαζί μας και μας προστατεύει. Ο Θεός ενεργεί με το λόγο της χάρης του και αυτός ο λόγος είναι ο κανόνας που πρέπει να διέπει τη συμπεριφορά μας. Διά του λόγου του, ο Θεός μας αποκάλυψε την αλήθεια και μας προφυλάσσει από κάθε πλάνη και αίρεση. Ο Θεός μπορεί να συνεχίσει την πνευματική μας οικοδομή και να μας δώσει συμμετοχή στην ουράνια βασιλεία την οποία κέρδισαν όσοι ανέκτησαν ή διατήρησαν την αγιότητα.
Άλλο σχόλιο για τη σημερινή περικοπή, εδώ.
