Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ἐφώνησε δὲ φωνῇ μεγάλῃ ὁ Παῦλος λέγων· μηδὲν πράξῃς σεαυτῷ κακόν· ἅπαντες γάρ ἐσμεν ἐνθάδε. (Πραξ. 16, 28)
Τότε ο Παύλος του φώναξε: «Μην κάνεις κανένα κακό στον εαυτό σου! Είμαστε όλοι εδώ».
Μετά από σεισμό που προκάλεσε ο Θεός, ο Παύλος με το Σίλα και με όλους τους κρατούμενους απελευθερώθηκαν από την φυλακή. Ο δεσμοφύλακας ξύπνησε, είδε ότι έλλειπαν οι φυλακισμένοι και έβγαλε το σπαθί του για να αυτοκτονήσει. Ο Παύλος που τον είδε, κατάλαβε τι πήγαινε να κάνει ο δεσμοφύλακας και του απηύθυνε τα παραπάνω λόγια για να τον αποτρέψει. Γιατί όμως να το κάνει αυτό; Εύκολα θα μπορούσε να πει κανείς ότι αν τον απέτρεπε να αυτοκτονήσει, τότε ίσως ο δεσμοφύλακας θα προσπαθούσε να τους ξανασυλλάβει. Αν ο δεσμοφύλακας αυτοκτονούσε, τότε η διαφυγή θα ήταν ακόμη πιο σίγουρη. Ο απ. Παύλος δεν είχε στο μυαλό του τόσο τη διαφυγή, όσο το να προστατέψει το δεσμοφύλακα από μια άσκοπη και μοιραία πράξη. Εφόσον η απελευθέρωση έγινε θαυματουργικώς από το Θεό, ο Θεός θα τους απελευθέρωνε κι αν ακόμη τους συλλάμβαναν και πάλι. Η αυτοκτονία του δεσμοφύλακα, απλά θα επιβεβαίωνε την ενοχή του, ότι έπραξε πλημμελώς το καθήκον του, πράγμα που όμως δεν έγινε. Οπότε θα ήταν για εκείνον άδικο. Επίσης, η αυτοκτονία γενικότερα, ούτε λύση είναι, ούτε τη δέχεται ο Θεός. Αυτό που δέχεται είναι η μετάνοια. Ο Παύλος εν προκειμένῳ έσωσε τόσο τη ζωή του δεσμοφύλακα, αλλά ακόμη περισσότερο, έσωσε την ψυχή του δεσμοφύλακα. Γιατί του έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθεί το θαύμα, να πιστέψει στον Κύριο και να ζητήσει να βαπτισθεί. Μάλιστα μαζί με την οικογένειά του. Να λοιπόν που με αυτή την φράση, την οποία μάλιστα την είπε σε έναν ρωμαίο, έδειξε ότι δεν εχθρεύονταν τους διώκτες του ο Παύλος αφενός και αφετέρου ο Θεός με το θαύμα της απελευθέρωσης έδωσε την ευκαιρία της σωτηρίας στο δεσμοφύλακα.
