Το παρακάτω πρωτοχρονιάτικο παραμύθι από το ΠΑΝΘΕΟΝ Νο 956 (28/12/1966) δεν το βάζω μόνο για το ότι δημοσιεύτηκε πριν από ακριβώς 54 χρόνια, αλλά γιατί είναι από τα παραμύθια που αντί για δράκους, μάγισσες, νεράιδες και ξωτικά (τα οποία στελεχώνουν παιδικές ταινίες που σωρυδόν παίζονται την χριστουγεννιάτικη περίοδο), διαθέτουν πίκρα, όνειρα, ανθρώπους της διπλανής πόρτας και μεγάλη καρδιά. Δεν είναι βγαλμένο από το κάπου, κάποτε και μακριά, αλλά από το τώρα που αν το σκεφτεί κανείς, θα μπορούσε να διαδραματιστεί ακόμη και σήμερα.
Διαβάζοντάς το, αναλογίζομαι το τι έβαζαν τα τότε περιοδικά με τις σαχλαμάρες που βάζουν τα αντίστοιχα σημερινά...
Διαβάζοντάς το, αναλογίζομαι το τι έβαζαν τα τότε περιοδικά με τις σαχλαμάρες που βάζουν τα αντίστοιχα σημερινά...
