Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. (Τιτ. 3, 11)
με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του.
Στον προηγούμενο στίχο (10) ο απ. Παύλος μας προέτρεψε να πάψουμε να ασχολούμαστε με κάποιον αιρετικό αν δεν ακούσει τις συμβουλές μας. Εδώ αναφέρεται σε κάτι πολύ σημαντικό. Την βεβαιότητα ότι όντως ο αιρετικός έχει διαστραφεί και πιστεύοντας πλάνες και παρερμηνείες του ευαγγελίου θα ακολουθήσει τον δρόμο της αμαρτίας και της απωλείας. Πως μπορούμε να γνωρίζουμε σε βάθος το πόσο ο αιρετικός, που συναντάμε, είναι πωρωμένος με αυτά που πιστεύει; Πως θα βεβαιωθούμε ότι ποτέ δεν πρόκειται να μετανοήσει; Δεν είναι εύκολο και δεν πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα βιαστικά και αβίαστα. Εξάλλου, το πρώτο που πρέπει να σκεφτούμε είναι το αν η δική μας προσέγγιση είναι η ενδεδειγμένη και αν ο τρόπος που τον προσεγγίζουμε είναι σωστός. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να κοιτάξουμε, είναι αν τη στιγμή που ερχόμαστε σε επαφή μαζί του, έχει πώρωση και αδιαλλαξία στα όσα πιστεύει. Επίσης, το πόσο επίμονος είναι και επιθετικός. Αν πάλι είναι συζητήσιμος και όχι πεισματικός, αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει αυτά που λέμε με συνέπεια να τα απορρίπτει, πριν τον αφήσουμε ας ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου εμπειρότερου από εμάς. Και κυρίως, μην απορρίπτουμε σωρηδόν οποιονδήποτε εκφέρει κάποια αντίρρηση σε ότι του πούμε, με το πρόσχημα ότι είναι διεστραμμένος από την αμαρτία, και ας κοιτάξουμε να διορθώσουμε τη δική μας ανεπάρκεια στη γνώση μας και να εξασκήσουμε τη διαλλακτική μας δεινότητα.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. (Τιτ. 3, 11)
με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του.
Στον προηγούμενο στίχο (10) ο απ. Παύλος μας προέτρεψε να πάψουμε να ασχολούμαστε με κάποιον αιρετικό αν δεν ακούσει τις συμβουλές μας. Εδώ αναφέρεται σε κάτι πολύ σημαντικό. Την βεβαιότητα ότι όντως ο αιρετικός έχει διαστραφεί και πιστεύοντας πλάνες και παρερμηνείες του ευαγγελίου θα ακολουθήσει τον δρόμο της αμαρτίας και της απωλείας. Πως μπορούμε να γνωρίζουμε σε βάθος το πόσο ο αιρετικός, που συναντάμε, είναι πωρωμένος με αυτά που πιστεύει; Πως θα βεβαιωθούμε ότι ποτέ δεν πρόκειται να μετανοήσει; Δεν είναι εύκολο και δεν πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα βιαστικά και αβίαστα. Εξάλλου, το πρώτο που πρέπει να σκεφτούμε είναι το αν η δική μας προσέγγιση είναι η ενδεδειγμένη και αν ο τρόπος που τον προσεγγίζουμε είναι σωστός. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να κοιτάξουμε, είναι αν τη στιγμή που ερχόμαστε σε επαφή μαζί του, έχει πώρωση και αδιαλλαξία στα όσα πιστεύει. Επίσης, το πόσο επίμονος είναι και επιθετικός. Αν πάλι είναι συζητήσιμος και όχι πεισματικός, αλλά δεν μπορεί να κατανοήσει αυτά που λέμε με συνέπεια να τα απορρίπτει, πριν τον αφήσουμε ας ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου εμπειρότερου από εμάς. Και κυρίως, μην απορρίπτουμε σωρηδόν οποιονδήποτε εκφέρει κάποια αντίρρηση σε ότι του πούμε, με το πρόσχημα ότι είναι διεστραμμένος από την αμαρτία, και ας κοιτάξουμε να διορθώσουμε τη δική μας ανεπάρκεια στη γνώση μας και να εξασκήσουμε τη διαλλακτική μας δεινότητα.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
