Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. (Γαλ. 1, 14)
Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγαλύτερο ζήλο για τις πατροπαράδοτες παραδόσεις μου.
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στη νεαρή ηλικία του, όπου διακρίνονταν από τους συνομήλικούς του για το ζήλο του στις πατροπαράδοτες παραδόσεις. Δηλαδή έδειχνε περισσότερη μελέτη και σπουδή στα βιβλία της Παλ. Διαθήκης, κάτι πρόδηλο στις επιστολές του, μιας και επικαλείται συχνά την Π.Δ. Ήταν όπως μας λέει, πιο πολύ προκομμένος απ' τους άλλους νεαρούς. Δεν μας τα λέει αυτά βέβαια, ούτε για να περιαυτολογήσει, ούτε γιατί έχει ανάγκη για επαίνους. Αλλά κάνει μια αναφορά στο παρελθόν του, πριν ακόμα γίνει διώκτης των χριστιανών. Δεν ήταν κάποιος περιθωριακός, κακοποιό στοιχείο, ούτε κάποιος οπορτουνιστής που επεδίωκε την κοινωνική καταξίωση. Αντίθετα ήταν πολύ θρησκευόμενος. Δυστυχώς, έδειχνε πολύ ζήλο στις παραδόσεις της Π.Δ. Όμως ο νόμος της Π.Δ. όντας ατελής ως προς το κήρυγμα του ευαγγελίου, τυπολατρικός και με δίχως τη δυνατότητα να προσφέρει την προοπτική της θείας χάριτος μετά το θάνατο, μετέτρεψε το ζήλο του Παύλου σε φανατισμό. Η διάθεση και η εργατικότητα του νεαρού τότε αποστόλου, βρίσκονταν σε λάθος κατεύθυνση. Χωρίς να το γνωρίζει όδευε αντίθετα από το θέλημα του Θεού, κάτι που τον έκανε φανατικό αντίπαλο του χριστιανισμού δείχνοντάς μας πόσο επιζήμιος ήταν για εκείνον ο ζήλος στην Π. Δ.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. (Γαλ. 1, 14)
Και πρόκοβα στον ιουδαϊσμό πιο πολύ από πολλούς συνομήλικους συμπατριώτες μου, γιατί είχα μεγαλύτερο ζήλο για τις πατροπαράδοτες παραδόσεις μου.
Ο απ. Παύλος αναφέρεται στη νεαρή ηλικία του, όπου διακρίνονταν από τους συνομήλικούς του για το ζήλο του στις πατροπαράδοτες παραδόσεις. Δηλαδή έδειχνε περισσότερη μελέτη και σπουδή στα βιβλία της Παλ. Διαθήκης, κάτι πρόδηλο στις επιστολές του, μιας και επικαλείται συχνά την Π.Δ. Ήταν όπως μας λέει, πιο πολύ προκομμένος απ' τους άλλους νεαρούς. Δεν μας τα λέει αυτά βέβαια, ούτε για να περιαυτολογήσει, ούτε γιατί έχει ανάγκη για επαίνους. Αλλά κάνει μια αναφορά στο παρελθόν του, πριν ακόμα γίνει διώκτης των χριστιανών. Δεν ήταν κάποιος περιθωριακός, κακοποιό στοιχείο, ούτε κάποιος οπορτουνιστής που επεδίωκε την κοινωνική καταξίωση. Αντίθετα ήταν πολύ θρησκευόμενος. Δυστυχώς, έδειχνε πολύ ζήλο στις παραδόσεις της Π.Δ. Όμως ο νόμος της Π.Δ. όντας ατελής ως προς το κήρυγμα του ευαγγελίου, τυπολατρικός και με δίχως τη δυνατότητα να προσφέρει την προοπτική της θείας χάριτος μετά το θάνατο, μετέτρεψε το ζήλο του Παύλου σε φανατισμό. Η διάθεση και η εργατικότητα του νεαρού τότε αποστόλου, βρίσκονταν σε λάθος κατεύθυνση. Χωρίς να το γνωρίζει όδευε αντίθετα από το θέλημα του Θεού, κάτι που τον έκανε φανατικό αντίπαλο του χριστιανισμού δείχνοντάς μας πόσο επιζήμιος ήταν για εκείνον ο ζήλος στην Π. Δ.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
