Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου· (Εβρ. 7, 16)
ο οποίος δεν έγινε σύμφωνα με νόμο σαρκικής εντολής, αλλά σύμφωνα με δύναμη ατελεύτητης ζωής.
Ο Χριστός, μας λέει ο απ. Παύλος, δεν έγινε ιερέας σύμφωνα με νόμο σαρκικής εντολής. Δηλαδή, δεν τήρησε εντολές αφενός που αφορούσαν το σώμα για να αποκτήσει αυτό το αξίωμα. Εντολές που αφορούσαν την περιτομή, τους καθαρμούς, το τι θα πρέπει να τρώει και τι όχι, υποσχέσεις περί υλικών αγαθών κ.α. Αφετέρου, δεν τήρησε κληρονομική διαδοχή μιας και η φυσική καταγωγή ήταν προϋπόθεση για την ιεροσύνη. Στον νόμο της Π.Δ. ο ιερέας μεταβίβαζε το αξίωμά του στον πρωτότοκο γιο του. Η ιεροσύνη λοιπόν του Χριστού δεν εξαρτάτο από τον νόμο, αλλά από τη θεϊκή του υπόσταση. Ως φορέας και πηγή της ζωής και της αθανασίας, έχει τη δύναμη να είναι ιερέας αιώνιος. Η ιεροσύνη στο πρόσωπό Του είναι μοναδική και αμετάθετη (δηλαδή την έχει ως ιδιότητά του, αιώνια και δεν την παραχωρεί). Από Εκείνον πηγάζει η ιεροσύνη των ιερέων της Εκκλησίας ως μετοχή στην ιεροσύνη του Κυρίου.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ.
