Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. (Β' Τιμ. 3, 15)
και μη λησμονείς ότι από τη βρεφική σου ηλικία γνωρίζεις τις αγίες γραφές, που μπορεί να σε κάνει σοφό οδηγώντας σε στη σωτηρία δια της πίστεως στον Ιησού Χριστό.
Υπενθυμίζει ο απ. Παύλος στον Τιμόθεο ότι γνωρίζει τα «ιερά γράμματα». Εννοεί αφενός τα όσα ευαγγέλια που έχουν γραφτεί έως τότε και τα βιβλία της Παλ. Διαθήκης. Επίσης την προφορική παράδοση που αναφέρεται στον Ιησού Χριστό. Δεν τα γνώρισε αυτά σε μεγάλη ηλικία ο Τιμόθεος, αλλά έχει επαφή με αυτά από βρέφους. Με αυτά γαλουχήθηκε και με αυτά διαπλάστηκε ο χαρακτήρας του. Αυτά λοιπόν, όταν μελετούνται επισταμένως και σωστά μπορούν να μας δώσουν βέβαια τις απαραίτητες γνώσεις για το κήρυγμα του Κυρίου, αλλά κυρίως να μας ανοίξουν τους πνευματικούς ορίζοντες και να μας οδηγήσουν στην απόφαση να γνωρίσουμε τον Κύριο. Να αισθανθούμε την παρουσία Του στη ζωή μας. Η θεία σοφία δεν μας δίνει τη σωτηρία αλλά μας οδηγεί προς αυτήν. Και την κατακτούμε (τη σωτηρία) όταν συνδυάσουμε τη θεία σοφία με την πίστη. Σοφός στη σωτηρία (σοφίσαι εἰς σωτηρίαν) δεν είναι αυτός που κατέχει τη σοφία, αλλά αυτός που την πράττει. Και για να την πράττει σωστά, την πιστεύει.
