Α' ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

Θα ακούσουμε σήμερα από το Γ' Οίκο:

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ Παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρὸς τὸν λειτουργοῦντα: Ἐκ λαγόνων ἀγνῶν, Υἱὸν πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν, λέξον μοί. Πρὸς ἣν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόβῳ , πλὴν κραυγάζων οὕτω,

Θέλοντας να γνωρίσει την άγνωστη γνώση, φώναξε δυνατά προς το λειτουργούντα: Πες μου, από λαγόνες αγνές πως γίνεται να γεννηθεί υιός; Προς την οποία εκείνος απάντησε με φόβο κραυγάζοντας.

Χαῖρε, βουλῆς ἀπορρήτου μύστις,

χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.

Χαίρε εσύ που είσαι μύστης της απόρρητης βουλής (του Θεού),

χαίρε εσύ που είσαι η πίστη αυτών που δεν λέγονται. 

Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τὸ προοίμιον,

χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τὸ κεφάλαιον.

Χαίρε το προοίμιο των θαυμάτων του Χριστού,

χαίρε το κεφάλαιο των δογμάτων αυτού.

Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι ' ἦς κατέβη ὁ Θεός,

χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τοὺς ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, 

Χαίρε σκάλα επουράνιε από την οποία κατένηκε ο Θεός,

χαίρε γέφυρα που μεταφέρεις αυτούς που είναι στη γη προς τον ουρανό. 

Χαῖρε, τὸ τῶν Ἀγγέλων πολυθρύλητον θαῦμα,

χαῖρε, τὸ τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα, 

Χαίρε το πολυθρύλητο θαύμα των Αγγέλων,

χαίρε το πολυθρήνητο τραύμα των δαιμόνων. 

Χαῖρε, τὸ Φῶς ἀρρήτως γεννήσασα,

χαῖρε, τὸ πῶς μηδένα διδάξασα.

Χαίρε, εσύ που γέννησες το αρρήτως το φως,

χαίρε εσύ που δεν δίδαξες το πως σε κανέναν. 

Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν.

χαῖρε, πιστῶν καταυγάζουσα φρένας.

Χαίρε εσύ που υπερβαίνεις τη γνώση των σοφών,

χαίρε εσύ που φωτίζεις τα μυαλά των πιστών.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Η Μαρία, θέτει στον άγγελο το απλό ερώτημα το πως θα γεννήσει ενώ είναι παρθένα. Προβληματίζεται και θέλει να μάθει. Σε αντίθεση με την Εύα που συγκατατέθηκε αλόγιστα στον πειρασμό του όφεως. Ο άγγελος δεν μπορούσε να της εξηγήσει περισσότερα, μιας και για τον ίδιο το θαύμα είναι άρρητο, δεν έχει παρά να το εξυμνήσει. Χαιρετίζει την Παρθένο ως προοίμιο και ως κεφάλαιο στις αλήθειες που αφορούν το Χριστό. Εξαίρει το διαμεσολαβητικό ρόλο της, γεφυρώνοντας το χάσμα που άνοιξε η παρακοή των ανθρώπων. Μας γνωστοποιεί την απήχηση του θαύματος της Μαρίας στον χώρο των πνευμάτων, γεννήσασα το αΐδιο (= άχρονο) Φως (= Χριστό). Και τέλος τονίζει ότι το μυστήριο υπερβαίνει την ανθρώπινη γνώση. 

 
Άλλες αναρτήσεις σχετικά με την Α' στάση των Χαιρετισμών, εδώ και εδώ.