Μας λέει ο απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή:
γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ρῆξον
καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς
ἐχούσης τὸν ἄνδρα. (4, 27)
Γιατί είναι γραμμένο: Να ευφρανθείς, στείρα που δε
γεννάς! Ξέσπασε με χαρά και φώναξε δυνατά, εσύ που δεν έχεις ωδίνες!
Γιατί πιο πολλά είναι τα παιδιά της εγκαταλειμμένης από όσα είχε αυτή
που έχει τον άντρα. Αναφορά στον Ησαΐα (54, 1) μας κάνει ο απ. Παύλος, παραλληλίζοντας την Εκκλησία ως στείρα και έρημο, αφού αγνοούσε το Χριστό. Πριν την έλευση του Χριστού, προτού δοθεί το Άγιο Πνεύμα, δεν γεννούσε παιδιά. Αντίθετα τη συναγωγή των Ιουδαίων την ονομάζει ως υπάνδρη εννοώντας ως άνδρα τον ιουδαΐκό Νόμο και καθώς γνωρίζει το Θεό. Μόνο που η συναγωγή πέραν από το εβραϊκό έθνος, στο οποίο εγκλωβίζει τη διδασκαλία της, δεν έχει άλλα τέκνα. Η Εκκλησία, που ήταν έρημη και στείρα, μετά την έλευση του Χριστού, πληθύνεται από τα τέκνα όλης της οικουμένης. Γι' αυτό και θυμίζει ο Παύλος την προστροπή, «να ευφρανθείς» στην Εκκλησία. Η παρουσία του Ιησού Χριστού ως κεφαλή της, την κάνει πολύ γόνιμη και απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα.
