Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ (Εφεσ. 4, 12)
για να καταρτίζουν τους πιστούς για το έργο της διακονίας, ώστε να οικοδομείται το σώμα του Χριστού
Ποιο είναι το έργο των διακόνων του Κυρίου, οι οποίοι έλαβαν αξιώματα; Πρωτίστως ο καταρτισμός των ἁγίων, δηλαδή των πιστών. Αυτών δηλαδή που μπορούν εάν προσπαθήσουν, και διά της χάριτος του Κυρίου, να αγιάσουν. Ο καταρτισμός εδώ δεν σημαίνει μόνο τη μετάδοση των απαραίτητων γνώσεων μέσα από τη μελέτη των γραφών. Ούτε μόνο τη μετάδοση του ευαγγελίου που μας δίδαξε ο Ιησούς Χριστός. Εδώ έχει μία ευρύτερη σημασία, και σημαίνει την αποκατάσταση της αρμονικής ένωσης των μελών που είχε διαταραχθεί από την αμαρτία. Σημαίνει την επαναφορά στην ομαλή και υγιή πνευματική κατάσταση. Σημαίνει την στήριξη στην ενδυνάμωση της πίστης μέσα από το προσωπικό παράδειγμα. Το έργο της διακονίας δεν είναι μόνο όσων έχουν στην Εκκλησία αξιώματα, αλλά και όλων των μελών, είτε προς τους αδύναμους πνευματικώς χριστιανούς, είτε προς όσους (μη χριστιανούς) είναι δεκτικοί στο ευαγγέλιο. Το σώμα του Χριστού (Εκκλησία) δεν οικοδομείται μόνο με την αθρόα προσέλευση νέων πιστών. Δεν δομείται μόνο με την ποσότητα, αλλά κυρίως με την ποιότητα. Δηλαδή την στέρεη πίστη των μελών της. Όσο πιο καταρτισμένοι είμαστε ως μέλη, όσο πιο πολύ βιώνουμε και πράττουμε αυτήν την κατάρτιση, τόσο πιο δυνατό γίνεται το σώμα του Χριστού, το οποίο αγιάζεται από τον Κύριο και αναζωογονείται από το Άγιο Πνεύμα.
