Πέρασαν τα Χριστούγεννα, πέρασε και η Πρωτοχρονιά, τι μας απόμειναν; Τα Θεοφάνια. Ή λαϊκιστί τα Φώτα. Ευτυχώς αυτά δεν κοσμικοποιήθηκαν όπως τα Χριστούγεννα, που γιορτάζουν πολλοί τα γενέθλια του Χριστού χωρίς τον Χριστό! Εξάλλου πως να τα κοσμικοποιήσεις και να αφαιρέσεις την Εκκλησία από αυτή τη γιορτή; Γίνεται να πέφτει ο σταυρός στα ύδατα από... μόνος του; Ή να τον ρίχνει ο... δήμαρχος όπως τελεί τους πολιτικούς γάμους και να... ευλογεί τα ύδατα στο όνομα του... συντάγματος; Δεν γίνεται! (Αν και με τη φόρα που έχουν πάρει οι σκοταδιστές «προοδευτικάριοι» ενδέχεται να συμβεί κι αυτό κάποια στιγμή!) Κρίμα όμως που κάποια σχετικά έθιμα χάνονται με τον καιρό... Όπως τα κάλαντα των Φώτων. Το παρακάτω απόσπασμα (δεν αναφέρεται ο συγγραφέας και από ποιό διήγημα πάρθηκε) προέρχεται από το Αναγνωστικό Γ' Δημοτικού του έτους 1979 (Α' έκδοση) και αναφέρεται σε έθιμα που είχαν κάποτε στα χωριά, όπως τα διηγείται η ηρωίδα Μυρτώ. Χαρακτηριστική η απορία της «λέτε κάλαντα στην Αθήνα;», που βέβαια ίσχυε όταν γράφτηκε το διήγημα. Σήμερα θα ρωτούσε, «λέτε ακόμα κάλαντα στην Ελλάδα;». Ίσως κάπου να τα λένε ακόμα...
