Όταν τελειώνουν οι γιορτές, και αρχίζουν να σταματούν τα «χρόνια πολλά» τι συμβαίνει; Ότι ξαναγυρίσαμε στη γνωστή καθημερινή ρουτίνα. Με τα καλά της και τα κακά της. Η ζωή συνεχίζεται και στο πέλαγος των δραστηριοτήτων, των προβλημάτων, των υποχρεώσεων και άλλων τινών που μας πελαγοδρομούν, δεν έχουμε παρά να πορευτούμε παίρνοντας αποφάσεις και ρίσκα ενίοτε για να φτάσουμε σε κάποιο προορισμό. Αν εγκλωβιζόμαστε σε δυστοκίες και φυγοπονιές τότε μένουμε προφανώς στάσιμοι... Το παρακάτω ποίημα της Μαρίας Μπρίλη-Καλούτα το αλίευσα από το περιοδικό Σείστρο (τ. 4ο 2021 Χίος) και αναφέρεται στην απόφαση να γίνει καπετάνιος από άπραγος ταξιδευτής. Δύσκολη απόφαση για όποιον/-α έχει βολευτεί στην ραστώνη και την ανεμελιά...
