Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; (Ματθ. 19, 27)
Τότε μίλησε ο Πέτρος είπε (στον Ιησού): «Να, εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε. Τι θα γίνει μ’ εμάς;»
Ο Ιησούς προηγουμένως είχε πει στον πλούσιο νέο, ότι για να τον ακολουθήσει θα πρέπει να μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς, τονίζοντας κατόπιν πως η σωτηρία είναι αδύνατη για τους ανθρώπους. Τότε ο Πέτρος, χωρίς να πολυσκεφτεί τα λεγόμενα του Κυρίου και βλέποντας τον πλούσιο να φεύγει λυπημένος με αυτό που άκουσε (μιας και δεν ήθελε να αποχωριστεί τα πλούτη του) έθεσε ένα ερώτημα εκπροσωπώντας και τους άλλους μαθητές. Με απλότητα λοιπόν, ρώτησε «τι θα γίνει μ' εμάς που αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε;» Υπονοώντας ότι αφού άφησαν τα πάντα για Εκείνον, θα έπρεπε να είχαν την ανάλογο αμοιβή. Αν μη τι άλλο, τη σωτηρία! Εγωιστική η ερώτηση, αλλά ταιριαστή στον αυθόρμητο χαρακτήρα του Πέτρου. Όταν τον κάλεσε ο Ιησούς, μαζί με τον αδελφό του τον Ανδρέα, του έταξε κάποια αμοιβή; Του είπε μόνο ότι θα τον κάνει αλιέα ανθρώπων (Ματθ. 4, 19). Τώρα ο Πέτρος τι φοβήθηκε; Ότι ματαίως Τον ακολούθησε και θέλει να επιβεβαιώσει την ανταμοιβή του; Και το επιχείρημα ότι άφησαν τα πάντα πίσω για να γίνουν μαθητές Του, δικαιολογεί το να ζητάει ανταπόδοση; Προς τι αυτή του η ανησυχία; Κατ' αρχάς, τα πάντα που άφησαν ο Πέτρος και οι άλλοι, δεν ήταν παρά τα φτωχά σπίτια τους και τα σύνεργα της ψαρικής τους. Δεν άφησαν πλούτη για να δοκιμαστεί πολύ η θέλησή τους, όπως του πλούσιου νέου προηγουμένως. Αυτά τα λίγα που είχαν βέβαια, αυτά άφησαν. Και για τον φτωχό όμως και τα λίγα μετράνε. Βλέποντας από τα θαύματα του Ιησού την αγάπη που έδειχνε στους ανθρώπους, δεν θα μεριμνούσε ο Κύριος και για τους μαθητές Του; Δεν τους έταξε όπως και δήποτε τον παράδεισο, διότι και αυτοί ακόμη βρίσκονταν υπό δοκιμή. Ο Πέτρος όμως ήθελε μια επιβεβαίωση. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που τον βλέπουμε να εξωτερικεύει την ανθρώπινη αδυναμία του (θυμίζω όταν άρχισε να βουλιάζει περπατώντας στα κύματα ή όταν πριν ο αλέκτωρ λαλήσει που αποκύρησε τον Ιησού). Χρειάζονταν να νιώσει σιγουριά. Η πίστη του δοκιμάζονταν και χρειάζονταν ένα στήριγμα. Αντίθετα από τους φαρισαίους, ο Πέτρος δεν κράτησε τον κακό λογισμό του μέσα του. Τον εξωτερίκευσε και δεν άφησε την αμφιβολία που του δημιουργήθηκε να του κατατρώει το νου. Είχε εμπιστοσύνη στον Κύριο και γι' αυτό μίλησε άφοβα. Ενδοιασμούς και αμφιβολίες όλοι έχουμε κατά καιρούς, τους οποίους όμως οφείλουμε να τους εξωτερικεύσουμε στην εξομολόγηση και να τους πολεμάμε με την άσκηση και τη μελέτη.
