Ακούμε στην αυριανή περικοπή:
Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι. (Ματθ. 19, 30)
Πολλοί θα γίνουν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι.
Ο Ιησούς, μας απευθύνει μια προφητεία για το τι να περιμένουμε να δούμε όταν θα κριθούμε (ως σύνολο) για το αν είμαστε άξιοι να εισέλθουμε στην ουράνια βασιλεία. Άλλοι από πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και άλλοι από τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι. Δηλαδή, θα δούμε να εισέρχονται από τους πρώτους, άνθρωποι που στον παρόντα βίο, τους περιφρονήσαμε και τους περιθωριοποιήσαμε. Άνθρωποι που δεν κατείχαν αξιώματα και πλούτη αλλά ήταν φουκαράδες βιοπαλαιστές και ζητιάνοι. Όσοι κρίνουμε τους άλλους αναλόγως με το τι θέσεις κατέχουν ή το πόσα χρήματα έχουν και όχι αν τα κατέχουν με βάση την αξία τους και την προκοπή τους, είναι επόμενο να μην μπορούμε να κατανοήσουμε ότι με άλλα κριτήρια ο Θεός αξιολογεί τον καθένα μας. Αυτοί που εμείς τους θεωρούμε πρώτους λόγῳ της γήινης και κοσμικής μας αντίληψης, δεν θα είναι πρώτοι για το Θεό. Για να δούμε το ποιοί θα είναι πρώτοι, ας θυμηθούμε ότι θα είναι αυτοί που βοηθήσουν ανιδιοτελώς τους ταπεινούς και κατατρεγμένους, όπως είπε ο Ιησούς (Ματθ. 25, 40).
Πρώτοι στην ουράνια βασιλεία, που τους θεωρούμε τώρα τελευταίους, δεν θα είναι μόνο οι φτωχοί φιλάνθρωποι που δίνουν από το υστέρημά τους. Θα είναι και αυτοί από όσους έσφαλαν και έστρεψαν πάνω τους την αποστροφή της κοινωνίας, αλλά μετανόησαν ειλικρινώς. Σταμπαρισμένοι εσαεί από την κοινωνία, βρήκαν παρηγοριά στο λόγο του Κυρίου και μακριά από τα δημόσια βλέμματα, Του ζήτησαν με τον τρόπο τους συγχώρεση. Ας θυμηθούμε την πόρνη που άλειψε με μύρο και δάκρυα τα πόδια του Ιησού (Λουκ. 7, 38) ή ακόμη περισσότερο ας θυμηθούμε τον πρώτο άνθρωπο που λόγῳ μετανοίας ο Κύριος του άνοιξε την θύρα του παραδείσου: τον εκ δεξιών σταυρωθέντα ληστή (Λουκ. 22, 42-43). Ενώ σήμερα, ποιός από μας μπορεί άραγε να πιστέψει ότι ένας ληστής ή μια πόρνη του καιρού μας, μπορούν να μετανοήσουν και να κερδίσουν τον παράδεισο... Ωστόσο, θα υπάρξουν και κάποιοι «πρώτοι» στο γήινο βίο τους, από τους πρώτους που θα κερδίσουν την ουράνια βασιλεία. Λίγοι βέβαια, αλλά στην ουσία είναι αυτοί που την γήινη «πρωτιά» είτε την ρίσκαραν είτε την απώλεσαν για τον Κύριο. Ας θυμηθούμε τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία που ρίσκαρε τη ζωή του (εκτός από τη θέση του) με το να πάει να ζητήσει από τους Ρωμαίους το σώμα του Ιησού μετά την σταύρωση. Ή να θυμηθούμε πολλούς αγίους που μοίρασαν τα πλούτη τους στους φτωχούς ή παράτησαν αξιώματα για να ακολουθήσουν τον δρὀμο που χἀραξε ο Χριστός.
Στην Εκκλησία του Χριστού, δεν υπάρχουν έσχατοι. Υπάρχουν αυτοί που μετανοούν και προσπαθούν βάζοντας στην καρδιά τους όχι τα λεφτά και τις υλιστικές αξίες αλλά το λόγο του Θεού. Έσχατοι είναι αυτοί που προσποιούνται ότι είναι καλοί χριστιανοί, σαν του Φαρισαίους που φρόντιζαν να κάνουν αγαθοεργίες δημοσίως και να κομπάζουν για τη στάση τους. Όποιος κοιτάει μόνο τους τύπους και εσωτερικώς η καρδιά του είναι στον υλικό πλούτο, τότε παριστάνει το μέλος της Εκκλησίας δίχως ουσιαστικώς να είναι. Στην Εκκλησία υπάρχουν μόνο πρώτοι. Και αυτοί είναι οι άγιοι, αλλά και όποιος βαδίζει στο δύσκολο δρόμο της αγιότητας, χωρίς να γίνεται εύκολα αυτό αντιληπτό. Όλοι οι άλλοι ας μη λησμονούμε πως όταν αμαρτάνουμε, θέτουμε εαυτόν μακριά της. Και ο Ιησούς μας λέει με την προφητεία του, να μην κρίνουμε εμείς (με τα κοσμικά μας κριτήρια) για το ποιός θα πάει ή όχι στον παράδεισο γιατί μόνο ο Κύριος έχει τη δυνατότητα να βλέπει τι έχει ο καθένας στην καρδιά του ενώ εμείς αντί να κοιτάμε τη δική μας προσπάθεια, κρίνουμε τους άλλους με βάση την εξωτερική τους θέση ή κατάσταση.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι. (Ματθ. 19, 30)
Πολλοί θα γίνουν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι.
Ο Ιησούς, μας απευθύνει μια προφητεία για το τι να περιμένουμε να δούμε όταν θα κριθούμε (ως σύνολο) για το αν είμαστε άξιοι να εισέλθουμε στην ουράνια βασιλεία. Άλλοι από πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και άλλοι από τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι. Δηλαδή, θα δούμε να εισέρχονται από τους πρώτους, άνθρωποι που στον παρόντα βίο, τους περιφρονήσαμε και τους περιθωριοποιήσαμε. Άνθρωποι που δεν κατείχαν αξιώματα και πλούτη αλλά ήταν φουκαράδες βιοπαλαιστές και ζητιάνοι. Όσοι κρίνουμε τους άλλους αναλόγως με το τι θέσεις κατέχουν ή το πόσα χρήματα έχουν και όχι αν τα κατέχουν με βάση την αξία τους και την προκοπή τους, είναι επόμενο να μην μπορούμε να κατανοήσουμε ότι με άλλα κριτήρια ο Θεός αξιολογεί τον καθένα μας. Αυτοί που εμείς τους θεωρούμε πρώτους λόγῳ της γήινης και κοσμικής μας αντίληψης, δεν θα είναι πρώτοι για το Θεό. Για να δούμε το ποιοί θα είναι πρώτοι, ας θυμηθούμε ότι θα είναι αυτοί που βοηθήσουν ανιδιοτελώς τους ταπεινούς και κατατρεγμένους, όπως είπε ο Ιησούς (Ματθ. 25, 40).
Πρώτοι στην ουράνια βασιλεία, που τους θεωρούμε τώρα τελευταίους, δεν θα είναι μόνο οι φτωχοί φιλάνθρωποι που δίνουν από το υστέρημά τους. Θα είναι και αυτοί από όσους έσφαλαν και έστρεψαν πάνω τους την αποστροφή της κοινωνίας, αλλά μετανόησαν ειλικρινώς. Σταμπαρισμένοι εσαεί από την κοινωνία, βρήκαν παρηγοριά στο λόγο του Κυρίου και μακριά από τα δημόσια βλέμματα, Του ζήτησαν με τον τρόπο τους συγχώρεση. Ας θυμηθούμε την πόρνη που άλειψε με μύρο και δάκρυα τα πόδια του Ιησού (Λουκ. 7, 38) ή ακόμη περισσότερο ας θυμηθούμε τον πρώτο άνθρωπο που λόγῳ μετανοίας ο Κύριος του άνοιξε την θύρα του παραδείσου: τον εκ δεξιών σταυρωθέντα ληστή (Λουκ. 22, 42-43). Ενώ σήμερα, ποιός από μας μπορεί άραγε να πιστέψει ότι ένας ληστής ή μια πόρνη του καιρού μας, μπορούν να μετανοήσουν και να κερδίσουν τον παράδεισο... Ωστόσο, θα υπάρξουν και κάποιοι «πρώτοι» στο γήινο βίο τους, από τους πρώτους που θα κερδίσουν την ουράνια βασιλεία. Λίγοι βέβαια, αλλά στην ουσία είναι αυτοί που την γήινη «πρωτιά» είτε την ρίσκαραν είτε την απώλεσαν για τον Κύριο. Ας θυμηθούμε τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία που ρίσκαρε τη ζωή του (εκτός από τη θέση του) με το να πάει να ζητήσει από τους Ρωμαίους το σώμα του Ιησού μετά την σταύρωση. Ή να θυμηθούμε πολλούς αγίους που μοίρασαν τα πλούτη τους στους φτωχούς ή παράτησαν αξιώματα για να ακολουθήσουν τον δρὀμο που χἀραξε ο Χριστός.
Στην Εκκλησία του Χριστού, δεν υπάρχουν έσχατοι. Υπάρχουν αυτοί που μετανοούν και προσπαθούν βάζοντας στην καρδιά τους όχι τα λεφτά και τις υλιστικές αξίες αλλά το λόγο του Θεού. Έσχατοι είναι αυτοί που προσποιούνται ότι είναι καλοί χριστιανοί, σαν του Φαρισαίους που φρόντιζαν να κάνουν αγαθοεργίες δημοσίως και να κομπάζουν για τη στάση τους. Όποιος κοιτάει μόνο τους τύπους και εσωτερικώς η καρδιά του είναι στον υλικό πλούτο, τότε παριστάνει το μέλος της Εκκλησίας δίχως ουσιαστικώς να είναι. Στην Εκκλησία υπάρχουν μόνο πρώτοι. Και αυτοί είναι οι άγιοι, αλλά και όποιος βαδίζει στο δύσκολο δρόμο της αγιότητας, χωρίς να γίνεται εύκολα αυτό αντιληπτό. Όλοι οι άλλοι ας μη λησμονούμε πως όταν αμαρτάνουμε, θέτουμε εαυτόν μακριά της. Και ο Ιησούς μας λέει με την προφητεία του, να μην κρίνουμε εμείς (με τα κοσμικά μας κριτήρια) για το ποιός θα πάει ή όχι στον παράδεισο γιατί μόνο ο Κύριος έχει τη δυνατότητα να βλέπει τι έχει ο καθένας στην καρδιά του ενώ εμείς αντί να κοιτάμε τη δική μας προσπάθεια, κρίνουμε τους άλλους με βάση την εξωτερική τους θέση ή κατάσταση.
Άλλα σχόλια για την αυριανή περικοπή, εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ.
